Dün bir arkadaşımın kedisi öldü….
Geçen Nisan ya da Mayıs ayında doğmuşlardı, arkadaşımın bürosunun
çevresinde yaşadıkları için,doğduğu günden itibaren her gittiğimde
izlemiştim,gelişmelerini,güçlenmelerini,vahşiliklerini iyice
gözlemlemiştim….İsmini arkadaşım ABDULHEY
koymuştu…
-Pisi pisi Abdulhey,gel..diyordu…
-Nasılsın Pisi Pisi? Diyordu…
Evinden o kedilere , yemek,ciğer,kemik,getirip veriyor,
evinden getirmeyi unuttuğu günlerde en lüks alış-veriş merkezlerinden onlara
salamlar,sosisler satın alıp
besliyor,boş zamanlarında da onlarla sohbet ediyor ve insanlar gibi
konuşuyordu…
İki gün önce telefon açtı,
-Abdulhey in gözleri çapaklı ne yapayım?
-Sendeki göz damlasından
damlat…Çünkü,insanlarla,kediler,hayvanlara aynı ilaçlar kullanılıyor…Çekinmeden
kullan…dedim..
Öğleden sonra gittiğimde,Abdulhey’in gözleri tamamen
kapanmıştı…Arkadaşım onu yeniden beslemeye,iyileştirmeye,antibiyotiklerle
tedavi etmeye çalıştı ama olmadı….Ve, son gördüğümde başını iki elinin arasına
almış,inleyerek ölümünü bekliyordu…
Bir iki gün böyle geçti,dün arkadaşıma kapıcıları söylemiş;
-Abi akşamdan ölmüş,sabahleyin cesedi kaskatı kesilmişti
Arkadaşım kadar ben de olaya üzüldüm…
Bu kedinin ömrü 9 ay falandı,ama insanlar gibi doğdu,açlık
çekti,karnını doyurdu, 9 ay gibi sürede de nasıl ölüneceğini ,ölümün korkulacak bir yanı olmadığını
gösterdi ve yok olup gitti…
Abdulhey’in cesedi şimdi iyice yok olmaya
yönelmiştir…Ve,kurtçuklar,tıpkı insan cesedini yiyip parçaladıkları gibi bu
kedinin de bedenini yok etmekle uğraşıyorlardır…
Şunu söylemek istiyorum ;
Adulhey isimli kedi artık yok,
O da tıpkı insanlar gibi bir kez doğdu,bir kez yaşadı,bir
kez öldü.toprak oluyor…Canlıların yaşam çizgileri birbirlerinin aynısı…Ve,o
kediyi ölüme yattığında dakikalarca izlediğimde bir insanın ömrünün de tıpkı
bir kedi gibi olduğunu bir kez daha anladım…Ve,bu kadar geçici olarak bulunduğumuz
yaşamda,insanların hiç ölmeyecekmiş gibi,savaşıp,birbirlerini
kırdıklarını,birbirlerinin haklarını gasp ettiklerini,dedikodu yapıp
kötülüklerini yaymaya çalıştıklarını oysa bunların anlamsız olduğunu bir kez
daha anladım…
PARA denemelerimden birisinde şöyle dedim ;
-Nice insanlar,nice paralar biriktirdiler,
Nice insanlar ölmeyeceklerini,ölümsüz olup,paralarının
sonsuza kadar kendileriyle yaşayacaklarına inandılar…Şimdi yoklar,ama yok
olduklarını kendileri de bilmiyorlar,şimdi uyandırsak,nerede,saatin kaç
olduğunu sorarlardı…
Bu gün de nice insanlar nice paralarını biriktirip,sonsuza
dek yaşayacaklarına inanıyorlar…Kendilerinden önceki zenginler gibi
olacaklarını bilmiyorlar,bilemiyorlar,inanmak istemiyorlar…
Abdulhey isimli kedinin doğumuna,can çekişmesine ölümünü
gözlemleyen tanık olarak bir kez daha paranın,yaşamın,insanlığın geçici
olduğuna inandım…Abdulhey bana bu konuda bir yaşam ve ölüm dersi
verdi…Teşekkürler Abdulhey…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder