5 Mart 2021 Cuma

NEBİLE ATAÇ ANILARINA SPONSOR ARANIYOR…

 

-Mayıs 1938 Mersin garına ağır ağır gelen tren dünyanın

takdirini,kazanmış Türk Milleti nin kalbi Cumhurbaşkanımız Ulu atamızı Mersin e  getiriyordu…

         10 yaşındaydım trenin arka tarafından askerlerin arkasından olayı seyrediyordum…İçimden bir ses;

         -Koş Nebile koş, Ata na koş diyordu…

         Kendimi ulu önderimizin indiği basamakların altından geçip atamızın yanında buldum..

         Çok heyecanlıydım,titriyordum ; elini tuttum,dikkatle gözlerine bakıyordum ki;

         Atatürk;

         -Niçin öyle bakıyorsun gözlerime? Dedi.

         -Atam,babam gözlerinize bakanların bayıldığını söyledi…

         Atatürk,

         -Bu gözler yurdumuza göz diken düşmanları bayıltır,Türk gençliği ve çocuklarını asla bayıltmaz,onları severim ben…diyerek saçlarımı okşadı…

         -Atam ateşiniz var…dedim..

         Atatürk ;

         -Bak sen bu çocuğa bir zarf verilsin…emirlerinde bulundular ev üç beş adım atmışlardı ki yardım bana dönerek;

         -Sen milletvekili olsaydın,benden isterdin? Dedi

         -Atam babalardan yol vergilerin kaldırılmasını dilerdim…

         O ne haşmetti ki öyle aynen bana uzattığı işaret parmağını bu defa topluluğa uzatarak;

         -Efendiler,efendiler!! İşte Türk çocuğu budur…İşte açık sözlü, ve mert meclisten bana böyle bir teklif gelir miydi? Lütfen not alınsın ilk düşünülecek konu bu olsun…dediler..

         Yürüdüler ; işte  hala o seslenişle ve gözlerle dopdoluyum…

 

        

         Bu okuduğunuz satırlar NEBİLE ATAÇ hanımefendinin;

         Büyük kahraman,

         Büyük kurtarıcı,

         Büyük devlet adamı,

         Büyük asker,

         Büyük önder,

         Ölümsüz Atatürk ‘le karşılaştığı ve onun elini sıktığı,konuştuğu anı…

        

         Nebile Ataç Bu gün 77 yaşında dev bir çıkan…

         1946 dan beri de CHP nin bayraktarlığını,savuculuğunu yapmış,

         Türkiye nin yaşadığı 1960,1980  darbelerine tanıklık etmiş,

         Kocaman bir yürek…

         İlkokuldan başlayan,politikaya girmesine,evliliğinden,çalışma yaşamına,eşini yitirmesine kadar,muhteşem bir dosya…

        

         Defalarca televizyon programlarıma konuk ettiğim

         Anlattıklarından büyük esin aldığım,

         Sık sık da ;

         -Abla n’olur şu anılarını yazalım…diye kışkırttığım bir akıllı hanımefendi…

        

         Ve o gün geldi ;

         Çamlıyayla dan telefonla arayan Nebile Ataç ;

         -Abdulkadir Bey,artık anılarımın ilk cildini tamamladım,sana teslim ediyorum…dedi.

        

         Heyecanla Yeni Gün Gazetesinde buluştuk..

         Yazdıkları çok güzel,çok etkileyiciydi…

         Sadece Büyük Atatürk le yazdığı anı bire onun önemli bir kişi,önemli bir dönemin tanığı olduğunu gösteriyordu…

        

         Son bir aydır bu el yazmasının  redaktörlüğünü yapıyordum..

         Bilgisayarıma yükledim,

         Tekrar tekrar okudum,

         Tekrar tekrar düzelttim

         Ortaya harika bir yapıt çıktı..

         ….

         Şimdi bu sütunların okuyucularına bir çağrıda bulunuyorum..

         Bu dosyanın kitaplaşması,büyük milletimizin bilgi havuzuna kazandırılması gerekiyor..

         Yaklaşık 100 sayfa hacminde olan bu çalışmanın kitaplaşması için sanırım 2 bin lira yeterli olur..

        

         Sponsor olacak kişi,kurum,kuruluşların isimleri kitabın ilk sayfasında yer alacak , onore edilecektir…

         Eğer,böyle bir düşünceniz varsa lütfen sahip çıkın…

        

         Kendi adıma hiçbir şey istemiyorum…

         Sadece dosyanın kitaplaşması,ama kesinlikle kitaplaşması gerektiğine inanıyorum…

         Bu tarihi yapıtın ülkemize kazandırılması her yurttaşın görevidir diye düşünüyorum…

        

         Ben kendi adıma  gücümün yettiği kadar Nebile Ataç Hanımefendiyi bu konuya yönlendirip,el yazısıyla yazdırmayı,bilgisayarıma yüklemeyi başararak görevimi yaptığıma inanıyorum…

         ..

         Bu sütunun okurlarının duyarlılığına güveniyorum…

         Cep telefonum ;05363512020..

         24 saat arayabilirsiniz…

         Şimdiden teşekkür ediyorum… ABDULKADİR KAÇAR…

        

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder