Gazeteci Erol Erk'in anıları 4

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Bu olumsuzluklarla birlikte artık sağ Türkiye de basında

kalmamıştı, Sağ Basın gerici basın diye nitelendiriliyordu.

Sağcı basınla geri zekalı eşit düzeyde anlaşılıyordu.

1960-1970 yılları arasında sağcıyım demenin Atatürk’çüyüm

demenin suç sayıldığı bir dönem yaşadık. Tiyatro,Sinema

Basının saygısı olmak suç sayılmaya devam ediyor. Bu akım

günüzümde bile varlığını hala sürdürmektedir. Yazarların,

sanatçıların, tiyatrocuların büyük bir bölümüde bu anlayış

yüzünden diğer partilere doğru yönelmek zorunda bırakıldılar.

İsmet Paşa o dönemde CHP ‘nin kominist ve aşırı solcu

olmadığını devamlı vurgularken şöyle diyordu:

- Fransa da Halk Meclisi’nde bir parti sağda, bir parti

solda oturur. Sağda oturana sağcı, Solda oturana solcu denir…

diye espiriler yapmıştı.

İsmet Paşa o yıllarda CHP ile aşırı sol arasında bir

emniyet sübabı görevini üstlenme gereği duymuştu.

-201-

Abdulkadir KAÇAR

MENDERES’İN HATALARI

 Demokrat Parti kurdu. Vatan Cephesi’yle kendisini

zedelemeyi başlamıştı. Öyle ki, mezarında ki ölülerin isimleri

bile, “VATAN CEPHESİ” ne “UYUYORDU” diye radyodan

ilan ediyor bu da rahatsızlık yaratıyordu.

Aynı Partinin basına koyduğu gereksiz, yersiz ve keyfi

sansürde biz gazetecileri oldukça üzüyordu. O dönemde

entertiple dizilen gazete tam baskıya gireceği zaman bir kara

geliyor, Manşet Haberi çıkartılması isteniyordu. Başka bir

haberin dizgisi de saatler aldığı bugün kü gibi bilgisayar

sistemi olmadığı için olanaksızdı. Bu nedenle sansüre giren

haberlerin dizgisi çıkartılıp, yeri bembeyaz kalarak çıkardı.

Menderesin basına sansürüyle İsmet Paşa Fobisi partiye

büyük zararlar vermeye başladı. Bir de ayrılmaz ikili olan

Adnan Menderes’le Celal Bayar’ın ilişkileri de gün geçtikçe

soğuyor hatta kopuyordu. İşte bu olumsuzlukta Menderes’

in dış politika da aciz bir dönem geçirmesine neden olmuştu.

Bir defa yüzde yüz Amerikan Emparyalizmine bağlı dış

politikamız nedeniyle de Cezair’in kurtuluşundaki olaylar

da, ne de Mısır’daki siyasi gelişmelere diyalog katkımız bile

olmadığı için bu iki önemli İslam ülkesinin dostluğunu

kaybettik. Hiç unutamıyorum, Cezair devlet başkanı Habip

-202-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Burgaba Türkiye’ye ziyarete geldiğinde TBMM’de bir

konuşma yapmış, şunları söylemişti :

-Biz, bağımsızlık destanımızı Atatürk posterleri, Türk

bayraklarıyla kazandık. Bu destanda Atatürk’ün önderliği

ve Ay-Yıldızlı bayrağın önderliği vardır. Ama, ne yazık ki

birleşmiş milletlerde Türkiye bizi tanımadı, Fransa’nın

yanında yer alarak yalnız bıraktı…

Bu konuşma şu anda bile beni etkilemeye devam

etmektedir. Menderes’in dünyada tuttuğu kişi, hatta tek dostu

Suikastte öldürülen Irak kralı Faysal’dı. Zaten Irak ve ABD

ile olan ilişkilerin dışında dünyada başka hiçbir ülke ile

bağlantımız yok gibiydi. Düşünebiliyor musunuz, Türkiye o

dönemde 200’den fazla devletin olduğu bir dünyada yalnız

ve tek başına kalan küçük bir devlet konumundaydı. Ama,

Menderes’in dış politikası başarısız olmasına rağmen yurt

içinde de yurt dışında sirkülasyon yaratmış, belki de reform

yapmış, Türkiye de bereket dönemi yaşıyordu. Amerika’nın

Marshall planıyla bu olay gerçekleşiyordu. Bize o dönemde

ABD’nin yağdırdığı ama ileride acısını çıkaracağı paranın

olumsuz etkileri günümüzde bile hala sürmektedir.

Yıllarca Prof. Dr. Necmettin Erbakan’ın politikasını

sevmesem de o şöyle der :

-Amerika bizi unuttu, motor yaptırmadı, montajını

yaptırdı, motoru üretemeyen bir devlet, millet, ülke büyü-

yemez, gelişemez ve dünyanın ekonomik devleri arasına

giremez.

Necmettin Erbakan’ın ABD ile ilgili söyledikleri de

teker teker çıktı. ABD Türkiye’yi montaj devleti haline

getirmiş, bunu yaparken de Başbakan Menderes’i kullanmıştı.

Bu nedenle Menderes’in yaptığı bu hatayı affetmiyorum.

-203-

Abdulkadir KAÇAR

Tüm sanayi kuruluşlarında hep montajla uğraştık, önce

ABD’nin sonra dünyanın pay kapmak için birbirleri ile

yarıştığı at koşturduğu açık bir pazar haline geldik. Türkiye’yi

kalkınamamışsa, belirli yerlere gelememişse Demokrat

Parti’nin yanlış politikası neden olmuştur. O dönemde direnip

motor almak yerine motor sanayi, silah yerine silah sanayisine

girebilseydik, Avrupa’nın ve dünyanın önemli en güçlü

sanayileşmesini tamamlayan bir ülke olacaktık.Bugün bile

Türkiye de üretildiği söylenen sanayi ürünlerinin yüzde 40-

50’sinin yurtdışından getirilip monte edildiğini herkes biliyor.

Üstelik montaj sınırında uyumaya devam ediyoruz. Prof. Dr.

Necmettin Erbakan’ın dışında hiçbir lider çıkıpta bu konuda

bir şey söylemiyor. Çok sevip takdir ettiğim Özal bile bu

konuda hiçbir şey söylemeden gitti. Ancak Necmettin

Erbakan’ın parti anlayışı yönünden kabullenemediğim bir

lider sıfatı göremediğimizden de haklı çıkışını bizde

savunmuyoruz.

Menderes’in eksik yönlerinden birisi de İspanya’nın

Faşist diye aşağılanan devlet başkanı Franko’nun başarılı

turizm konusuna girememesidir. Sadece Menderes değil

Demirel’in birinci hükümeti de turizm sihirini keşfede-

memişler. Bir çığır  açamamışlardır. Eğer bu kişiler ileri

görüşlü olsalardı, bu konuda bir başka ülke olurduk dünya

turizm devi haline gelirdi Türkiye. Turizm gelirleri Faşist

denilen Franko’nun İspanyasına dört-beş kat geçerdi. Bazı

liderlerin uzak görüşlü olmadığına tanık olarak onlara iyi

puan veremiyorum. Türkiye de Turizmi gören tek liderde

Özal’dır, burada onun çağdaşlığını taklit etmek zorunluluğu

vardır.Petrolümüzün olmadığına göre bizi kalkındıracak

motorun turizm olduğunu Özal saptıyarak bu konuda da

gerekli girişimler de bulunmuştur.

-204-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

ŞEREF BEY’İN ŞOK EDEN HAREKETİ

Mehmetali Bey gidince Demokrat Parti, Bursa’dan

senatör seçilen, daha sonra da senatörlüğü kaybeden Şeref

Bey’i Adana Emniyet Müdürü olarak atadı…

Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ın uçağı Irak’tan dönüyor,

Adana’da çeşitli önlemler alınıyordu. Dönemin tüm kuvvet

Komutanları da havaalanındaydı. Demokrat Parti İl Başkanı

alanda ağzında piposuyla sağa-sola talimatlar yağdırıyordu.

O sırada Galip Avşar, Emniyet Müdürü Şeref Bey’e ne ismini,

ne de sıfatını kullanmadan,

-Zabıta Müdürü buraya gel… dedi.

Şeref Bey hızlı ve koşar adımlarla sinirli biçimde geldi,

Galip Bey’e bir metre uzaklıkta durdu, ama Osmanlı döne-

minden kalma bir şekilde kendisine hitap edilmesinden

hoşlanmamıştı. Ben de olacakları heyecanla izliyordum.

Galip Avşar’ın bileğinden yakalayıp, boğuk ve sert azarlar

bir ses tonuyla :

-Sen kimsin beeeee ?

Galip Bey’in bıyıkları indi indi kalktı, sesi çekildi, dili

tutuldu, güçlükle,

-Been Şeey Beeen miii? Demokrat Partinin İl Baş-

kanıyım… diyebildi.

Emniyet Müdürü daha sert ve azarlar bir tonla:

-Bey bey hangi sıfatla benim işime karışıyorsunuz ?

Ben Cumhurbaşkanınızım emniyetle karşılanması için gerekli

önlemleri alıyorum, siz ne karışıyorsunuz ?

-205-

Abdulkadir KAÇAR

Galip Avşar’da,

-Ben de Cumhurbaşkanını karşılamaya gelen bir İl

Başkanıyım…

Emniyet Müdürü,

-Beyefendi, Beyefendi sizin sıfatınız özeldir, politiktir,

ve siz devlet adamı değilsiniz, bürokrat değilsiniz, polis

müdürü değilsiniz, lütfen önümden çekilin ve işime

karışmayın, ben gerekli önlemleri alıyorum…

Bu sert tartışmaları ve sözleri ömrümün sonuna kadar

unutamam.Çünkü, Demokrat Parti iktidarı döneminde bir

valinin, ne de bir Emniyet Müdürü’nün her biri militarist

kafayla yetiştirilen Ocak-Bucak-İş Bakanlarına karşı böyle

konuşabileceğini düşünüyordum.

Tabi, bu olay orada kalmadı, Adana Emniyet Müdürü

Şeref Bey, Bursa’dan gelen günlerce telgraftan sonra

memleketine geri dönmüştü. Kendisinden önce Adana da

Asayiş’i sağlayan Efsane Müdür Mehmetali Bey’in mezarına

sık sık gidip,

-Senin bıraktığın yerden ben görevime devam ediyorum

rahat uyu… dediğine defalarca tanık olmuştum.

O da Adana’nın salaş düzenine bir sistem getirmiş,

geniş halk yığınlarının sevgisini kazanmıştır. Biraz hırçındı

ama, çağ onu gerektiyordu.

Şu cümlelerin altını çiziyorum : Vatanı’nı milletini,

seven, tarafsız hizmet veren, devletini ayakta tutan görünmez

kahramanlar olan Bürokratlar sayesnde Osmanlı 610 yıl

ayakta, kalmayı başarmıştır.

Bu şekildeki cesur, mert, karalı bürokratlar devletin

devamlılığı içinde gerekliydi, ama bu bazen de kilitlenmelere

neden oluyordu…

-206-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

MENDERES BÜYÜKTÜ

Türkiye çok partili sisteme geçişle birlikte dev bir

politikacı yetiştirmişti, bunun adı Adnan Menderes’ti… Bir

yerden başka bir yere giderken peşinden yüzbinkişiyi

sürüklerdi. Bugünkü politikacılar meydanlara 4,5 bin kişi

topladıklarında göbek atıyorlar… Devletin omurgasını

oluşturan, onu ayakta tutmuştur. Menderes, başarıdan-

başarıya koştu ama, yaşamı hiç kimsenin istemediği biçimde

sonlandı.

O yıllarca BUGÜN Gazetesinin sahibi olan Nihat Oral’ın

kardeşi Cavit Oral Tarım Bakanı olunca gazete ve gazeteciler

olarak hükümetle ilişkilerimizde oldukça yoğunlaşmıştı.

Ancak, ne var ki BUGÜN Gazetesini yöneten Çoban Yurtçu

CHP’li olan Yurtçu hiçbir zaman fanatik bir sosyalist değildi.

İçinde her zaman bir hüsran olarak kaldı.Alkol alıp, sarhoş

olduğunda da sürekli bu kinini açığa vurmasına karşı,

gazetenin başından asla kopmadı.

Aslında Demokrat Parti bugün politikanın okulu

sayılabilecek bucak-ocaklar kurdu. Sonra ocaklar bucak

oldu. Bu örgütler partililere militarist bir yapı kazandırdı.

Pek çok Ocak ve Bucak İl Başkanlarının devlete müdahaleleri

Demokrat Partiye İhtilale kadar uzanacak zararlar verdi.

-207-

Abdulkadir KAÇAR

Üstelik İl Başkanları öyle güçlü, öyle güçlüler ki, bir

valiyi, Emniyet Müdürü’nü istedikleri anda değiştire-

biliyorlardı. Dönemin en popüler İl Başkanlarından birisi de

kısa dönem Belediye Başkanlığı yapan Galip Avşar’dı. Ağzında

piposu, başında İngiliz Fotr şapkası, bıyıklı, Şarlok Holmes

tipinde bir adamdı.

(İşte anılarımın bir bölümünde, bürokrasiyle - politika-

sının zaman zaman nasıl çeliştiğine tanık olduğum bir olayla

anlatacağım. Böylece geçirdiğimiz dönemin özelliklerinin

bugün daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunmak istiyorum)

Demokrat Parti iktidarlarından önce CHP’nin son Adana

Emniyet Müdürü Mehmetali Bey efsane bir kişiydi. Makamına

kapıyı çalmadan gelen, tekmeyle açan ağaları, böylelerini,

çekmecesinden sürekli bulundurduğu kızıcık sopasıyla

pataklaya pataklaya dışarıya atan, her şeyi mum gibi yapan

bir Emniyet Müdürü’ydü. Ötedekiler gibi değildi, beli büküldü,

ama attığı dayaklar yanına kar kaldı gitti. Onun zamanında

hiçbir kötü olay olmuyordu. Mehmetali Bey gittikten sonra

Adana da, yeniden başı boş, aşayisizlik olayları tırmanmaya

başladı…

-208-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

YILMAZ GÜNEY ARKADAŞIMDI

1952-60 yılları arasında çalıştığım Adana daki BUGÜN

Gazetesi’nin Türkiye’ye ve dünyaya hediye ettiği ünlülerden

birisi de Yılmaz Güney’dir. O zamanlarda soyadı PÜTÜN

olan Yılmaz, donuk, kara-kuru sopa gibi sessiz sedasız

oğlandı. Üstelik hiç de konuşmazdı. Asri Sineması’nın taş

merdivenlerle inen sokağında; film şirketlerinin yazıhane-

lerinden film taşır, dönüşümlü film oynatan sinemalar arasında

bisikletiyle sırtına bağladığı film kutularına bir oraya-bir

buraya götürürdü. Sokakta görüşür ama konuşmazdık.

-Erol, sen beni tanımazsın, ama ben seni gazetedeki

yazılarından tanıyorum, okuyorum, ve beğeniyorum.

-Teşekkür ederim.

-Acaba, yazdığım öykülerim sizin gazetede yayınlanabilir

mi ?

Biraz düşündüm, Yılmaz’ın sonradan ne olacağını

bilmediğim, yüz ifadesinin de esprili tarafı olmadığı içinde

fazla önemsemiyordum… Ama, bana verdiği öykülerin de

gazeteye götürüp, Çoban Yurtçu’ya göstereceğim konusunda

söz vermiştim.

Gerçektende o tanışmamızdan sonra Yılmaz’ın en yakın

arkadaşlarından birisi de ben olmuştum. Bir yıl süreyle her

Çarşamba günü, BUGÜN GAZETESİ’nde birlikte sanat

-209-

Abdulkadir KAÇAR

sayfası hazırlamıştık. Yılmaz beğeniliyor, dikkat çekiyordu.

Gazetenin koleksiyonlarına bu gün bakılırsa YILMAZ

PÜTÜN’ün olarak birlikte hazırladığımız sayfalar hala

durmaktadır. Çakmak Caddesi’nden geçerek Türkiye’ye ve

dünyaya açılan ünlülerden bazılarıda İstanbul Barosu Başkanı

Av. Turgut Kazan’dır. O günlerde ayağında kot pantolon,

bugün ODUNCU dediğimiz gömleğiyle pancar gibi kızaran

yüzüyle heyecanlı bir tip olarak hep yanımızdaydı. Ayrıca ,

sanat sayfasında yer alan yazılarını bol bol yayınladığımız

kişiydi.

Ayrıca, İş Bankası Genel Müdürlüğü’ne kadar yükselen

Tekin Batur’da değerli edebiyatçı ve sanat sayfamızın sürekli

yazarlarından birisiydi.

Çakmak Cddesi’nden her biri dev gibi olan pek çok

ünlü yetiştirmiştir…

Aradan yıllar geçmiş Yılmaz PÜTÜN, ‘GÜNEY’ soyadını

alarak ünlü olmuş ve Adana’ya uğramıştı. Özgün biçimde

halkı selamlayan, peşinden koşanları derleyip-toparlayıp bir

ideoloji aşılamak isteyen yapıya kavuşmuş, eski Yılmaz’dan

eser kalmamıştı. KOZA Oteli’nin lobisinde karşılaştığımızda

beni çok samimi biçimde karşıladı:

-Ooo Erol Ağa, gel hele geeel… dedi, öpüştük.

-Maaşallah Yılmaz aldın başını gidiyorsun, seni o

dönemden sonra bir daha gören olmadı.

Bana candan sarıldı:

-Ah Erol’um ah, o anılarımızı, o günleri unutmak

mümkün mü? Çakmak Caddesi Bugün Gazetesi benim

kafamdan asla silinemez. Çünkü, benim vatanım orası. Senin

gazetede bana bir yıl süreyle sanat sayfası hazırlatma olanağı

-210-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

vermeni, bu iyiliğini asla unutamam. Ama, benim şimdi sana

asıl sormak istediğim gerçek olay şu: hala benim yoluma

girmedin mi ? Siyasi olarak fikrini hala değiştirmedin mi ?

-Yılmaz sen benim canım-ciğerimsin, kardeşimden

yakınsın, ama artık yollarımız ayrı ki, ben özgürlüğüme çok

düşkün bir adamım…

Kendine has gülüşüyle yüzü aydınlatırken:

-Erol Ağa, bizden ne kötülük gördün ki böyle konuşu-

yorsun ?

-Kötülük görmedim Yılmaz, sen şu an yere bağdaş

kurmuş viskisini yudumluyorsun, oysa ben bağdaş kuramı-

yorum, çünkü çalışmaktan bacaklarım ağrıyor…

…Toprak Ana, Vatan Baba…

Uzun süre sohbet ettik… O dönemde Yeşilçam’da

mücadele eden ama Yılmaz Güney gibi olamayan Demir

Görgün’den söz açılınca, beni bir köşeye çağırıp Demir’le

ilgili bazı şeyler söyledi. Ona karşı çok sinirliydi. Bu bir sırdır

ama, karşı taraf bu sözlerin ne olduğunu soracak olursa

açıklama yapmaktan çekineceğim.

-211-

Abdulkadir KAÇAR

ÇUKURKAVAKLI KOMÜNİSTTİR

Çakmak Caddesi’nin ve BUGÜN GAZETESİ’nin

yetiştirdiği, ortaya çıkarttığı Türkiye ve dünyaya hediye ettiği

bir başka ünlü şairde Kemal Bayram Çukurkavaklı’dır.

Kemal’in ne anası, ne babası belli değildi. Dörtyolağzı’ndaki

ünlü politikacı Kerim Ulusçutürk’ün piyango sattığı sokağın

ilerisindeki damı akan bir kulübede tek başına yatıp-kalkardı.

Elinde sazı, şiir defterleri, kitapları Adana sokaklarında ve

özellikle de Atatürk Parkı’nda herkese bedava saz çalıp türkü

söyler, şiirler okurdu.

Uzaktan tanıdığım Kemal ile bir gün sokakta ayak üstü

tanıştık. Bana yazdığı şiirlerini gösterdi, gazetede oraya yakın

olduğu için bu dostluk devam etti. Bana bir gün sordu:

- Erol, acaba yazdığım şiirlerimi gazete yayınlar mı ?

- Neden yayınlanmasın? Sen çalışmalarından beğen-

diklerini bana ver, Çoban Abi’yle görüşüp, durumu anlatırım…

Çocuklar gibi sevinmişti bana bir tomar şiirini verdi.

Çoban Abi, yani hocam, BÜGUN GAZETESİ’nin her

şeyi çalışmalarını çok beğendi, hemen yayınladı. Daha

sonrada Kemal Bayram Çukurkavaklı’ya iş vermek istedi.

Bu düşüncesinin doğru olup-olmadığını sorduğunda

doğruluğunu söyledim ve Kemal Bayram Çukurkavaklı

gazetede çalışmaya başladı.

-212-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Aradan kısa bir süre geçmişti ki, bir sabah dört-beş

sivil polis gazeteye geldiler, bende Çoban Yurtçu’nun

yanındaydım. Polislerden birisi:

- Yahu Çoban Bey bunu nasıl yaparsınız ?

Çoban Abi şaşırdı:

- Neyi ? Neyi nasıl yaparız ?

- Canım, Kemal Bayram Çukurkavaklı dediğin adamın

sicili bozuk.

- Nasıl nasıl yani ahlakından mı söz ediyorsunuz ?

- Hayır ama, o bir koministtir…

Çoban Yurtçu başını kararlı biçimde iki yana salladıktan

sonra:

-Yahu kardeşim, bu adam Allahın garibi kimse istemiyor,

sokakta yatıp kalkıyor, ben onu topluma kazandırıyorum,

lütfen işinize gücünüze bakın…

Polisleri daha sonra kapıya kadar yolcu etmişti.

(İleride gerek gazete yöneticiliğinde gerek patronluğum

süresince büyük cesaretler, kahramanlıklar göstereceksem,

Çoban Yurtçu’dan aldığım terbiye ile olacaktır. Bende Çoban

gibi birkaç tane kominist yazarı Adana Basınına hediye ettim,

onların isimlerini şu anda açıklamak istemiyorum ama,

kendilerini iyi bilirler.)

Daha sonraki yıllarda aramızda paralar toplayarak

Kemal Bayram Çukurkavaklı’yı askere gönderdik, teskere

aldıktan sonra da Ankara’ya yerleşti. Tercüman’ın Adana

Matbaasında ki, Rotatif makinaları gelip benden 500 bin

liraya alıp, Ankarada kendi adına büyük bir matbaa kurdu.

Kısa süreli kapitalist olduysa da koministliğini hiçbir zaman

bırakmadı. Ayakları aşırı koktuğu için gazetede uyurken

yüzünü boyayıp, ayağına teneke bağladığımız Çukurkavaklı

sonradan Türkiye’nin en önde gelen şairlerinden birisi oldu,

yaşamını kitaplaştırdığında da bizlerden sık sık söz etmişti…

-213-

Abdulkadir KAÇAR

YAŞAR KEMAL

BUGÜN’ÜN ARMAĞANIDIR

BUGÜN Gazetesi’nde çalışmaya başladığım 1952

yıllarında Yaşar Kemal de gazetemizin karşısındaki Ramazan

Atıl’ın Fabrikasında katiplik yapıyormuş. Kadirli-Osmaniye

arasındaki Hemite Köyü’nden çıkıp, orta okulu da bitirememiş

olduğu için, fabrikada hem yarı katiplik yapıyor, hem de

harallara pamuk basıyormuş. Ama, bir yandan da geceleri

mum ışığında öyküler yazıyormuş. ‘TENEKE’ isimli öyküsünü

BUGÜN Gazetesi’nin sahibi Nihat Oral’a getirmiş, o da eşi

Süreyya Hanım’a göndermiş, Süreyya Hanımda okuyunca

çok beğenmiş.

Bura bir gerçeğin altını daha çiziyorum :

Oral’lar o yıllarda İstanbul sosyetesinin ilk sıralarında

yer alıyorlardı. İstanbul Valisi yakın dostlarıydı. Cumhuriyet

Gazetesi’nin sahibi Nadir Nadi’ler, Hürriyet’in sahibi Erol

Simaviler sık sık Adana’ya gelirler, onlarda sık sık İstanbul

sosyetesinin etkinliklerine katılırlardı. Yaşar Kemal’in

öyküsünü çok beğenen Süreyya Hanım Cumhuriyet’in sahibi

Nadir Beye ondan söz etmiş ve öyküsünü okumasını istemiş.

O da beğenince Yaşar Kemal’i İstanbul Cumhuriyet’e

çağırdılar. Bir süre düzeltmenlik yapan Yaşar Kemal’in

İstanbul’a gitme nedeni, benim de çalıştığım BUGÜN

Gazetesi’dir.

-214-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

ADANA BAB-I ÂLİ’Sİ

ÇAKMAK CADDESİ

Adana’nın Bab-ı Âli’si Çakmak Caddesi’nde o dönemde

birbirinden değerli gazeteciler, yetişti. Kenan Gedikoğlu,

Selahattin Canka, Kardşim Erman Erk, Keçi Nihat (Nihat

Geven). Yalnız burada bazı konuların altını çizerek okuyu-

cunun dikkatini çekmek istiyorum. Kardeşim diye söylemi-

yorum, çözemiyorum, ama gerçeği söylüyorum ki, Erman

tam bir erkek güzeliydi. Çok yakışıklı, artist gibi genç kızların

gönlünü çalan kişiydi. Kalemi, yalın, coşkulu, sivri ve yaşamı

dört dörtlük seven, ona yürekten bağlı birisiydi. İddia

ediyorum, Adana da ki hiçbir gazeteci Erman’ın kalemine

hala yetişemedi. Bunu Keçi Nihat daha iyi bilir, çünkü uzun

yıllar birlikte çalıştılar.

Keçi Nihat’a gelince o da incecik, gepgenç bir çocuktu,

kısa pantolonuyla İnönü Parkı’nda bilye oynardı. Nihat

mesleğe başladığından beri saygınlığını-kişiliğini he zaman

koruyan birisidir.

Ve Milli Mensucat Fabrikası’nda çalışırken basın alemine

hediye ettiğim, sonraları ünlü bir spor yazarı ve renkli kişi

olan Mustafa Kaya’dır, o da sonradan Ankara’ya yerleşti.

Yine o dönemin şöhretlerinden birisi de Türkiye’nin

büyük koministlerinden Burhan Şahin’di. Sonradan ülkemizi

-215-

Abdulkadir KAÇAR

terk ederek İsviçre’ye yerleşti ve bir daha da dönmedi.

Türkiye’nin en büyük sendikal devrimcilerinden birisiydi.

Yan yana çalıştığım en iyi, en başarılı, süper zeki olan bir

kişiydi beni de çok severdi.

Adana Babıalisi’nin şöhretlerinden birisi de benim

yanımda kurşunla dizilen entertipte çırak olarak alıp

çalıştırdığım Halil GENÇ’tir. Sesi guguk diye kumru gibi

çıkardı. Aslında Halil’in babası Zabıta Müdürü Osman Genç,

Belediye Başkanı Ali Sepici’nin süslü elemanlarından iri yarı

birisiydi. Türk filmlerindeki gibi, sevimli bir halk çocuğuydu.

Adana’lı kendisini çok severdi. Halil Genç, daha sonradan

ünlü bir kabadayı oldu, gazinocu oldu, ama onun gençliği

de çocukluğu da yanımda geçti…

-216-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

MUAZZEZ ABACI’YI

KEL HANEFİ’NİN

PAVYONUNDA DİNLEDİM

Yaratılışım gereği, haksızlığa sürekli isyan eden, bir

kişiyim. Magazin dünyasında da tanığı olduğum bir takım

olayların günümüzde çarpıtılarak anlatılması beni çok

üzmekte, gerçeğin, doğrunun, mazlumun yanında yer almama

neden olmaktadır.

Özellikle Türk Sanat Musikisi’nin büyük ismi Muazzez

Abacı Hanımefendi, televizyonlardaki konuşmalarından

geçmişiyle ilgili bilgiler verirken, bazı şeylerin üstünü ustalıkla

örtüyor, yok sayıyor. Geçmişinde tanık olduğu konuları da

bildiğim için çok üzülüyorum. Çünkü, Muazzez Hanımın

yükselişini adım adım izleyenlerden birisiyim. Benimle

birlikte, Gazeteciler Necmi Tanyolaç, İslam Çupi, Erkan Yiğit,

Türk Sanat Musikisi hayranı Rauf Tamer, Spor Spikeri Orhan

Ayhan ve eşi daha niceleri tanıktır. Yaşasaydı Kemal ve Nafiz

Ilıcak’ta bu konuları çok ince ayrıntılarına kadar biliyorlardı…

Muazzez Abacı’nın bu güne kadar yaptığı konuş-

malarında, velinimetleri sayılan iki kişiden kesinlikle söz

etmesi gerekirdi. Bunlar, Afyon’lu eski kocası Atilla Kurtbaş’ın

hemşehrisi olan Tercüman Gazetesi’nin eski müsessese

-217-

Abdulkadir KAÇAR

Müdürü Atilla Kurtbaş ile onun saygıdeğer eşi, Osmanlı

Hanedanından gelen Hayret Hanımdır. Arif Bey’in zerafetini,

asaletini, giyimini, kuşamını herkes çok iyi bilmektedir. Eşinin

ayrı bir zengin dünyası, günümüzde hiçbir kimsede eşi

benzeri bulunmayan bir mücevher birikimi bulunuyordu.

Bakioğlu Bey’in Bostancı da bir yalıları vardı. Tüm sanatçılar

bu yalıda meşk etmeden, beğenilmeden, piyasaya sürülmezler,

Maksim Gazinosu’nda sahneye çıkartılmazlardı. Başka bir

deyişle, müzik dünyasında gerek saz, gerek ses sanatçısı

olarak adlarını yazdıranların tamamı Emel Sayın da buna

dahildir, bu yalıdan gelip geçmişlerdi…

Arif Bey bir süre sonra bu meşk alemlerini Çınar Oteli’ne

taşımıştı. Bizde Tercüman’ın üst düzey yöneticileri olarak bu

eğlence dünyasının içindeydik. İşte Çınar Oteli’nin orkestrası

da Ferdi Özbeğen’di… Meşklerin yapıldığı sırada, gerek Arif

Bakioğlu’nun yalısında, gerek bu otelde, üstünde basma

elbisesi, ayağında sabo ayakkabılarıyla Muazzez Abacı

oturuyordu. Bana da sık sık:

- Erol bende bir gün Emel Sayın gibi olabilecek miyim?

diyordu.

Emel, Ankara Radyosu’nda yetişip, İstanbul’da

programlar yapıyordu o yıllarda .

- Canını hiç sıkma Muazzez, bak göreceksin, sen çok

ünlü bir ses olacaksın… diyordum.

Çünkü, yıllar önce onu Gaziantep’ teki Kel Hanefi’nin

HAREM PAVYONU’nda izlemiştim. Konsimasyon yapmıştır

demiyorum ama ilk sahneye çıktığında kendim gözlerimle

tanık olmuştum. Bugün orada yaşayanların hafızalarından

silinmeyen bir olaydır. Radyodan izin alarak turne sırasında

-218-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

15 gün program yapmıştı. Muazzez Hanımı birlikte

izlediğim ünlü bayan solist arkadaşım da:

- Erol, göreceksin bu kız ileride büyük bir ses

olabilecektir… demişti…

Sanat dünyasına açılanların, önemli bir eşiği olan Arif

Bakioğlu Beyin yalısında ve oteldeki meşklere katılan

Muazzez Hanımla, Maksim’in kapıları neden açılmıştır biliyor

musunuz ? Arif Bey’le, Fahrettin Aslan’ın samimiyeti

nedeniyledir.

Üstelik, Muazzez Hanım, Maksimde ilk defa sahneye

çıktığı gece, Arif Bey’in eşi, Hayret Hanım’ın mücevherlerini

ödünç takarak şarkılarını söylemişti. Bu dünyaya eşleri bir

daha gelmeyecek karı- koca, İstanbul Sosyetesini bir ay

boyunca Maksim Gazinosu’na gelmeleri konusunda

kampanya yapmışlar, Muazzez Hanımın programlarını dolu

dolu göstermeyi başarmışlardı…

Muazzez Abacı Hanımefendi mazisini anlatırken

bunlardan neden söz etmiyor ? Arif Bey ve Hayret Hanımın

isimlerini bir kez olsun ağzından duymadım. Oysa, bu dünya

tatlısı insanların ( Arif Bey öldü – Eşini bilmiyorum ) ruhlarını

yüceltse olmaz mı ? Anılarım kendisine ulaşacak olursa

Muazzez Hanımefendi kendisini biraz zorlayarak Arif Bey

ve Hayret Hanım’a dua etmelidir, böylece bir haksızlığı da

ortadan kaldırmış olacaktır.

Kendileri sinirlenip kızabilirler ama gerçek budur.

Muazzez’in şöhret olmasını Arif Bey ve Hayret Hanım

sağlamıştır.

-219-

Abdulkadir KAÇAR

AJDA PEKKAN’I

ADANA YARATTI

Dünyada ve Türkiye de zirveye çıkan tüm şöhretlerin

başlangıç ve yükseliş çizgilerinde fırtınalar, tehlikeler,

tesadüfler, suçlar yatar.

1959 - 60 yılları arasında Ajda Pekkan’ın da zirveye

yürümesinde Adana en önemli katkıyı yapmıştır. O yıllarda

Ajda tıpkı bu günkü gibi Fransızca - Türkçe, İngilizce - Türkçe

kırması konuşan, siyah - beyaz  filmlerde yeni yeni görünmeye

başlayan bir kızdı. Henüz her tarafına ameliyatla değiştir-

memiş, ama şöhrette olmamıştı.

Adana’da dönemin en kişilikli, dürüst, gazinocularından

olan KEPÇEKULAK SÜREYYA, kentin sosyal yaşamını

canlandıran, neşelendiren kulüpçüydü. İnsanlar Süreyya’yı

el üstünde tutuyordu, o da zaman zaman İstanbul’un yeni

şöhretlerini getirtip burada Kulüp 99, Santral Palas Oteli,

Kristal Palas Oteli’nin Rooflarında programlar yaptırıyordu.

Adana’nın en gözde yerleri de o yıllarda Küçüksaatin yanın-

daki Kristalpalas’ın Roof’uydu. Dünyaca ünlü orkestralar,

piyanistler gelip orada aylarca programlar yapıyordu. Hürriyet

Gazetesi’nin Bürosu’da o otelin giriş katında, Resepsiyon’un

karşısındaydı. Kemal Kınacı gazetenin temsilcisi, bende

-220-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

yardımcısıydım. Kemal Urfalı’ydı çok özgün eğlence ve

dinlenme sistemleri olduğu için gece yaşamını pek sevmezdi.

Bende aksine, bu işleri seviyor, sanat dünyasıyla yakından

ilgileniyordum. Bu dünyadan büyük istihbaratlar topluyor,

gazeteciliğin zirvesinde haberler hazırlıyordum.

Kepçekulak Süreyya bir gün Hürriyet’te yanıma gelmişti:

- Erol, Adana’ya yine büyük bir değişiklik yapmak

istiyorum ne dersin ?

Biraz düşünmüştüm:

- Nasıl bir değişiklik Süreyya ?

- Hani şu filmlerde yeni yeni oynayan, şarkılar söyleyen

esmer bir Ajda Pekkan var ya işte onu Adana’ya getirmek

istiyorum…

Bende onun sadece filmlerde görmüştüm, hoş bir kadına

benziyordu. Şuh dönemin ölçeklerine göre etkili, genç, kıpır

kıpır hali vardı.

- Süreyya, peki bu artistin sesi falan var mı ? Sen bunları

biliyor musun ?

- Herhalde varmış, filmlerde de zaten okuyor, onu da

biliyoruz.

- Ama, o dublaj falan olabilir.

- Erol şu anda insanlara en çok hitap eden bir kişi…

Onu kafama taktım ve bu işi, halledeceğim.

- Sen bilirsin… Peki Finansörün kim ?

- Müteahhit Kazım Turna, bana o peşin ödeme yapacak,

bu iş için gözden 20 bin lirayı çıkarttım.

O dönem, süper ve ulaşılamaz bir paraydı…

-221-

Abdulkadir KAÇAR

- Üstelik bu otelin Roof’unda, dünyaca ünlü sanatçılar

da bulunuyor, orkestra kusursuz iki konser verdirsem Ajda’ya

elime şu kadar para geçer…

- Peki girişimde bulundun mu ?

- Her şey tamam.

Burada çok samimi olarak söylüyorum ki, Adana’ya

Ajda’yı ilk getiren Kepçekulak Süreyya’dır, Sponsor da

müteahhit Kazım Turna’dır.

Bir süre sonra Ajda iki konser vermek için geldiği

Adana’da muhteşem biçimde karşılanmıştı… İnsanlar onu

görebilmek için günlerce önceden biletler almışlardı,

hazırlıklarını tamamlamışlardı…

Bizde gazeteci olarak onu izlemek istiyorduk, konser

gecesi Kemal Kınacı Ajda’nın haberini hazırlamak için beni

görevlendirmişti.

- Erol, bu haberi çok dikkatli izle, güzel bir haber

hazırlayalım tamam mı ?

- Tabi, hayhay…

Foto Muhabiri Abdullah Yakar’la birlikte Süreyya’nın

konserdeki konuğu olmuştuk, çünkü bize de bir masa

ayırmıştı. Adana’nın ne kadar sosyetesi, zengini, ileri geleni

varsa o gece Kristalpalas’ta bir araya gelmiş Ajda’yı dinlemek

istiyorlardı. Hanımlar - Beyler çok şık giyinmişlerdi, salonda

muhteşem orkestra Ajda gelmeden önce güzel bir program

sunmuş, dinleyicileri, ona hazırlamışlardı.

Saat 00.30’da keten kıyafetleriyle sahneye gelen

Kepçekulak Süreyya beklenen anonsu yapmıştı :

-222-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Dostlarım, Adana’ya ilk defa Ajda Pekkan’ı getirip

sunmaktan büyük bir mutluluk duyuyorum. Bu olay bizlere

nasip oldu. Bu güzel yıldızı hep birlikte alkışlayalım…

Salonda depremler oluyordu:

- Ajdaaa Ajdaaa Ajdaaa…

Biraz sonra orkestranın davet müziği eşliğinde sahneye

Ajda gelmişti. O da ne ? Üzerinde uzun bir tuvalet, ayağın

dda Sabo ayakkabıları şapşal bir görünümü vardı. Henüz

ameliyatsız naturel bir Ajda’ydı karşımızdaki. Ama, tuvaletinin

boyu uzun olduğu için, ayaklarına dolaşıyor, üstüne basıyor

sık sık tökezliyordu. İstanbul’da bir iki kez belki sahneye

çıkmış olabilirdi, ama Adana’da ilk defa sahneye çıkıyordu.

Adana’lıların hepsi hayal kırıklığına uğramışlardı. Çünkü

bekledikleriyle- düşündükleri Ajda’yla, gördükleri çok

farklıydı…

İlk şarkısının ortalarına doğru geldiğinde sözleri

unutmuştu. Bir arada durdu, orkestradan geride kaldı, ileri

gitti söylemeyi bir türlü başaramıyordu. Hemen parça

değiştirmişti, şarkısını tamamlayamamıştı. İzleyiciler arasında

uğultu başlamıştı. Abdullah Yakar bol bol fotoğraf çekiyordu.

Salonda birden Kepçekulak Süreyya’ya:

- Senin getirdiğin kız bu muydu ?

- Şarkı söylemeyi bile unuttu ?

- Böyle sanatçı mı olur ?

Ama, ona eşlik eden orkestra o kadar profesyoneldi ki,

hatalarını gidermeye çalışıyor, arkadan onu adeta destekliyor,

programını bitirmesini sağlamaya çalışıyordu. Tahminen üç

yada dört parçanın sonunda salonda bir gürültü, proteste

kopmuştu…

-223-

Abdulkadir KAÇAR

- Yuuuuuuh !!!!

- Yuuuuuuh !!!!

Bu sesler artık durdurulamıyordı, Ajda ne yapacağını

şaşırmıştı. Gözlerinden iki damla yaş süzülüyordu. Orkestra

onun en iyi bildiği şarkıya yeniden girmişti, bir daha

söylemeye çalışmış ama başarılı olamamıştı. Neredeyse

sahneye yığılıp kalacaktı. ‘Yuh’ sesleri arasında mikrofunu

sahneye koyarak kulise ağlayarak kaçıp gitmişti…

İşte bu kaçış onu öyle bileyecek, öyle bileyecekti ki,

ileride Süper Star olmasına neden olacaktı.

Ben hemen Otelin Hürriyet Bürosu’na inmiştim, skandalı

anlatınca, Temsilci düzeyindeki Kemal Kınacı da:

- Erol, notlarını bana ver, bu haberi izin verirsen ben

yazacağım…

Abdullah Yakar fotoğrafları tab ederken, notlarımı

kendisine vermiştim. Kemal’in oturup yazdığı haber

Hürriyet’in 1. Sayfasında çok büyük olarak yer almıştı. Başlık

şöyleydi :

“ADANA’DA İLK DEFA SAHNEYE ÇIKAN AJDA

PEKKAN YUHLANDI …”

Bu olaylardan ve haberden sonra Ajda odasına kapan-

mıştı. Adana’dan ayrılmıyor, ama içeride sürekli ağlıyordu.

Tam iki gece iki gündüz hıçkıra hıçkıra ağlamıştı. Kimseyle

görüşmediği gibi gelen kahvaltıları, yemekleri reddediyordu.

Süreyya otelin koridorlarında elleri ceplerinde dolaşıyor,

Ajda onu da kovuyordu:

- Bu senin yüzünden olduuu…

Aynı otelde olduğumuz için olayları saniyesi saniyesine

yaşıyorduk… Bir ara Kemal Kınacı’ya:

-224-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Kemal, biz hata yaptık galiba ?

- Öyle mi Erol ?

- Verdiğimiz haber ters etki yaptı.

- Ne yapalım ?

- Yapılacak şu, onun gönlünü alacak başka bir haber

daha hazırlayalım istersen.

- Peki o zaman git, kapısını çal, benim adıma kendi-

sinden özür dile. Biz bu haberi düzelteceğiz dersin… Gönlünü

almaya çalış.

Hemen Ajda’nın odasının kapısını çalmıştım.

- Ajda Hanım, kusura bakmayın, bir hata oldu…

Bunu telafi edeceğiz…

Kapıyı açmıyor, ama odasındaki masaları yumruk-

layarak saatlerce bağırmıştı:

- Benim hayatımı yıktınız, beni bitirdiniz.

- Hanımefendi, Kemal Bey rica etti, sizinle görüşüp

olayı telafi edeceğiz.

- Defolun ben hiçbir şey istemiyorum.

Şu sözlerini herkes duymuştu :

- Kulaklarınızı iyi açın gazeteciler. Eğer ben Ajda’ysam

İstanbul’a, Gazinocular Kralı Fahrettin Aslan’ın yanına

gideceğim, gereken her şeyi yapacağım, çok ünlü bir yıldız

olacağım, bunu size göstereceğim…

Tabi, burada kullandığı o mahrem sözleri, küfürleri

söylemek istemiyorum…

Bu arada Kepçekulak Süreyya, otelin koridorlarında

iki eli cebinde gidip - gidip geliyordu:

- Tüh, gitti 20 bin lira.

-225-

Abdulkadir KAÇAR

- Ben ne yapacağım ? Battım, Bittim ?

İlk konser fiyasko ve skandal olduğu için ikinci konserde

zaten yapılmayacaktı…

Ajda Pekkan apar – topar İstanbul’a dönerek, Yuhlan-

masını da reklam gibi kullanarak Fahrettin Askan’la

görüşmüş, ne gibi ilişkisi olduğunu da bilemiyordum. Uzun

süre haber çıkmamış, ne yaptığı bilinmemişti… Ama, Ajda’nın

o hırsını, sinirlerini, küfürlerini bugün gibi anımsıyorum…

Kemal Kınacı böyle bir haberi benim notlarımdan

hazırlamasaydı böyle hırslanmayacak, kinlenmeyecekti.

Bunlar olmayınca da günümüzün Megastar’ı Ajda Pekkan

olmayacaktı. Onun kadar hırslı, kindar insana rastlamamıştım.

Bir süre sonra söylediklerini fazlasıyla yapmıştı.

Sonuç olarak Ajda’nın bu gün Megastar olamasının

nedeni Adana’dır. Kepçekulak Süreyya’dır. Kemal Kınacı’dır.

Benim, Abdullah Yakar’dır.

Güney Sanayi’nin sahibi Ahmet Sapmaz’ın oğlu

Adnan’la evlenmesi de ikinci skandal olan Ajda’nın Adana’ya

girişi yasaklandığı içinde bir daha gelmedi… Çamlık

Gazinosu’nda yuhlanan Zeki Müren, Halil Genç Tesislerinde

kurşunlanan Bülent Ersoy ve Ajda Pekkan Adana’ya bir daha

gelmemişlerdi.

Şu cümlenin altını çiziyorum. Ajda, kendini süper star

yapan Kemal Kınacı’nın elini her gün iki – üç defa öpse

hakkını ödeyemez…

-226-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

BİRSEN ARMAĞAN’I

SOĞUKOLUK’TAN KURTARDIM AMA

45 yıllık meslek yaşamımın büyük bir bölümü gece

aleminin içinde geçtiği için, ister istemez bu güne kadar

uzanan sanat ve sanatçıların yaşamıyla ilgili konulara

karışmıştı. Ya da Soğukoluk’tan başlayıp günümüze kadar

uzanan sanatçıların dramlarını onlarla birlikte yaşadım.

Unutmadığım anılarımdan birisi de döneminde en ünlü

müzisyen ve Orkestra Şefi olan Yurdaer Doğulu ve eşi Birsen

Armağan aşkıdır, karasevdadır. Birbirlerine böyle büyük bir

aşkla bağlı olan Birsen ve Yurdaer’in başına gelenleri bu gün

acı bir anı olarak anımsıyorum.

Bir dönem Birsen Armağan, bugün Megastar Ajda,

Sezen Aksu ne ise öyle ünlüydü, mesleğinin ve popülerliğinin

zirvesindeydi. O yıllardaki zirvede olan şöhretti. Ancak, daha

sonra aşkı nedeniyle kendisini alkole verdiği için yaşamı

allak – bullak olmuştu. Öyle gelişmeler yaşanmış, sanat

yaşamı ve normal yaşamı rayından çıkarak Birsen Armağan’ı

Soğukoluk’a kadar düşürmüştü. İşte o dönem, etkili ve yetkili

bir gazeteci olarak, Birsen’in arkadaşları onu kurtarmak

istiyorlar, ama Soğukoluk’a girmeleri bile olanaksızdı. O

dönemde Soğukoluk’tan kadın çıkartmak ise ölümle

-227-

Abdulkadir KAÇAR

savaşmak anlamına geliyordu. İşte, özel yöntemlerimi,

yetkimi, istihbaratlarımı, hatırlı dostlarımı kullanarak Birsen’i

oradan alıp çıkartarak arkadaşlarına teslim etmiştim. Böyle

büyük bir sanatçıyı da bataklıktan kurtardığım içinde çok

mutluydum. Herkes bana teşekkür ediyordu, arkadaşları ona

yeni bir dünya kuracaklardı, alıp İstanbul’a geri götür-

müşlerdi…

İşte bu olaylar yaşanırken gazetecilik mesleğimin garip

cilvesi beni yine gelip bulmuştu…

Bir sabah Hürriyet Gazetesi’nde bir haber vardı :

BİR SANATÇININ ACI DRAMI.

BİRSEN ARMAĞAN TIMARHANEYE KAPATILDI,

ODASININ DUVARLARINA BAŞINI VURA VURA ÖLDÜ.

GARİPLER MEZARLIĞINA GÖMÜLDÜ…

Hürriyet’in Ankara Parlemento Muhabiri Oktay’ın

yaptığı bu haber Türkiye’de büyük sansasyon yaratmıştı.

Haber Hürriyet gibi bir gazetede yer alınca herkes inan-

mamıştı. Hatta, Radyolarda onunla ilgili programlar yapılıyor,

şarkıları çalınıyor, gazetelerin köşe yazarları onun ne kadar

büyük ve eşsiz bir sanatçı olduğunu anlatıyordu.

Türkiye’de Hürriyet’in haberine inanmayan tek kişi

herhalde bendim. Çünkü, özel istihbaratlarımla, araştır-

dığımda Birsen’in ölmediğini tahmin edecek ipuçlarını elde

etmiştim. Onun Tımarhaneye düşebileceğine ihtimal

vermiyordum.

İşte magazin gazeteciliğimin en büyüğünü o yıllarda

yaratmıştım. Hemen koıllarımı sıvayıp foto muhabiri Nuredtin

Tezcan, Şoförüm Ramazan Kale ile birlikte Soğukoluk’a

gitmiştim. Adım adım dolaşarak, en izbe yerlerde, en metruk

-228-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

evlerde Birsen’i arıyor, her taşı kaldırıp altına bakıyordum.

Barlar, fuhuşhanelerin hepsinde izine rastlayabileceğimi

sanıyordum. Ama önceleri hep hayal kırıklığına uğramıştım.

Onun alkol bağımlısı olduğu bilen arkadaşları :

- Gazetenin haberi doğrudur, ölmüştür… demişlerdi.

Ama, ben kesinlikle inanmıyordum. Çünkü, Birsen

Armağan’ı Soğukoluk’tan aldığım zaman kendisine gelmişti

bir süre sonra. Ona yeni bir dünya kurmayı söz veren

arkadaşlarıyla da şakalaşıyordu, benim boynuma sarılıp:

- Erol beni neden kurtardın ?

- Birsen sen büyük bir sanatçısın.

- Boşveeeeer, keşke bıraksaydın da ölseydim…

Bu konuşmalar zihnimden film şeridi gibi geçiyordu.

İskenderun’da daha önce konuştuğum dostlarından bazıları

da:

- Çok üzüldük, çok büyük bir sanatçı, buralarda

ölmemeliydi… diyordu.

O günlerin ünlü gazinolarından birisinde şişman, garip

bir yaşam hikayesi olan, kendisini alkole vermiş, hayata isyan

eden şişmanca bir kadın konsomatris beni görünce yanıma

gelip, boynuma sarılmış, ağlamıştı.

- Eroool, Birsen öldü mü ?

- Vallahi, ben inanmıyorum…

- Bende senin gibi düşünüyorum Erol… Onu nerede

bulabilirsin biliyor musun ?

Nefesimi tutmuştum, ürpermiştim, iz üstünde olduğumu

anlamıştım :

- Nerede ?

-229-

Abdulkadir KAÇAR

Hemen Kilis’e şimdi git, Çin Pavyonu’nda olduğunu

sanıyorum, en azından onlar Birsen’in nerede olduğunu

bilirler, sana da bilgi verirler…

Bu tiyoyu aldıktan sonra şoförüm Ramazan, Foto

Muhabirim Nurettin Tezcan’la, geceyarısı Kırıkhan üzerinden

Kilis’e varmıştık. Sabaha doğru pavyonlar yavaş yavaş

kapanıyordu. İbrahim Tatlıses’in de program yaptığı Çin

Pavyonu’nda kapıcılar. Garsonlar saygıyla karşılamışlardı.

Yanımda fotoğraf makinalı muhabiri gördüklerinde de:

- Hayırdır baskın mı var ?

- Yok canım, patronla konuşacağım.

İri yarı olan iyiliğimin çok olduğu patronun nerede

olduğunu sorduğumda:

- Ağa yukarıda… demişlerdi.

O yıllarda pavyonlara girmek, fotoğraf çekmek

olanaksızdı. Büyük riskler getiriyordu.

Yukarıya çıkınca, birde ne göreyim, Birsen Armağan,

kibrit yaklaşsa alev alacak kadar alkol içmişti. Bir iskemlenin

üzerinde sarhoş oturuyordu. Beni görünce dili dolaşarak:

- Oooo Eeeroool EEroool… diye boynuma sarılmıştı.

- Birsen, seni Soğukoluk’ta arkadaşlarına teslim

etmedim mi ? Ne oldu ?

- Ettin etmesine ama gazeteciler senin öldüğünü,

tımarhane odasında kafanı duvarlara vura vura öldüğünü,

kimsesizler mezarlığına gömüldüğünü söylüyorlar.

- Amaaan, Boşveeer canım… Yazsınlar n’olacak ?

Patronda bu arada bize hemen koskocaman bir masa

hazırlamıştı, bir güzel eğlenip, şarkılar söylemiştik.

-230-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Birsen’in yaşadığını ben tüm dünyaya kanıtlamak

zorundaydım… demiştim.

Bu arada fotoğraflar çekilmişti, telefon numaramı

bırakıp, kendisine her türlü yardımı yapmaya söz verdiğim

Birsen’i ve Kilis’ten ayrılarak güneş doğarken Adana’ya geri

dönmüştük.

Haberi hiç bekletmeden İstanbul’a göndermiştim. Ertesi

gün Tercüman’ın tepesinde koskocaman bir haber vardı :

BİRSEN ARMAĞAN YAŞIYOR…

Hürriyet şoke olmuştu, ‘ÖLDÜ’ haberini veren Oktayla

daha sonra karşılaştığımda:

- Erol, seni tebrik ederim ama benim gazetecilik

yaşamımı söndürdün…

- Oktay canını sıkma, sende olsan aynısını yapmaz

mıydın ?

Oktay, daha sonra bu haberi onur konusu sayıp, gazete-

ciliğine bir süre ara vermişti. Yalan haber yazdığı içinde

Hürriyet kendisini azletmişti.

Daha sonraki yıllarda alkolün Yurdaer’den ayırdığı

Birsen Armağan, sessiz sedasız eceliyle ölmüş yine

KİMSESİZLER mezarlığına gömülmüştü.

Magazin gazteciliğim bir dönemi de böylece kapanmış

oldu. Bundan ibret alıp doğruları öğrenmek isteyenler olabilir.

Bundan sonrasını da günümüz magazin gazetecilerine

bırakıyorum. Geçmişi iyi bilenler ancak geleceğin iyi magazin

gazeteciliğini yaparlar. Benim bu yaşadıklarımı göz önüne

almalarını, kendilerine bir demet bilgi sağlayarak yollarına

devam etmelerini diliyorum.

-231-

Abdulkadir KAÇAR

MAGAZİN DÜNYASINDA

DEPREM YARATACAK AÇIKLAMALAR

Ajda Pekkan’a şöhret kapılarını Kemal Kınacı açtı.

Muazzez Abacı’yı ilk defa Gaziantep’te bir pavyonda

dinledim.

Hafif müziğin süper starı BİRSEN ARMAĞAN’ı, Kilis

Çin Pavyon’da buldum.

Acıların kadını Bergen’in kara sevdası, önce gözünden

sonra yaşamından etti…

Güneyde ünü Toroslar’ı aşan ünlü gazeteci Erol Erk,

ansızın bir felç geçirerek bir süre hastanede yattıktan sonra

eve dönüşünde 45 yıllık yaşantısını en çok sevdiği öğrencisi

ABdülkadir Kaçar’a anlatmaya başladı. 200 sayfayı aşan

anıların bir bölümünde Magazin dünyasında depremler

yaratacak açıklamalarda bulundu.

Uzun yıllar Hürriyet ve Tercüman Gazetelerinde çalışan

Erk, bu gün şöhretlerine eskiden tanık olduğu ünlülerin o

günlerde sır olarak kalan bazı olaylarını aydınlığa kavuş-

turuyordum.

-232-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Erol Erk şöyle diyordu :

“ Şöhretlerin kişiliklerine gölge düşürmek gibi bir

hedefim bulunmuyor. Zira o günleri ben gururla paylaştığım,

bazı tanıklar da göstererek iddalarımı kanıtlıyorum.

Bu verdiğim bilgilerle, bu gün görsel basında magazin

basınını elinde tutan, meslektaşlarımla her an görüşmeler

yapmaya, onlara bildiklerimi anlatmaya Adana’ya davet

ediyorum.

-233-

Abdulkadir KAÇAR

BERGEN GERÇEKTEN DE

ACILARIN KADINIYDI

Adana pavyonlarıyla Türkiye de de ün yapan çok

coşkulu, çalkantılı eğlencenin zirvesinde bulunan,

topraklarında ki bereket eğlence almine de yansıyan önemli

bir parçası bulunmaktan, sonradan gelişecek bir takım

olayların tanıklığını yapmakta her zaman mutluluk duydum.

Adana sahnelerinin tozunu yutmadan bir sanatçının

Türkiye’de ünlü olması olanaksızdır. Hamiyet ve Müzeyyen

Ablalarımız başta olmak üzere, tüm saz ve ses sanatçıları

buradan geçmişler, Türkiye denizine Adana’dan girmişlerdir.

Hele hele bugün ünlü bir gazeteci olan Savaş Ay ‘ın annesi

Şükran Ay, Adana Emirgan Çaybahçesinin bülbülüydü. Babası

da çok başarılı bir illizyonistti.

İşte bu sanatçılar kenvanın boy gösterdiği yerlerden

birisi olan Kuyubaşı Gazinosu’nda, kalite müşterilere program

yapan seslerden birisi de, Adana Pavyonlarından yetişmiş

olan Acıların Kadını Bergen’di. Yaşam dramı son derece

değişik olan sanatçıyla, gece aleminde dolaşan bir gazeteci

olarak sık sık sohbet eder, dedikodu yapardık. Bergen,

Kuyubaşı Gazinosu’nda hem şarkıcılık, hem de konsomat-

ristlik yaptığı günlerde:

-234-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Kız sen ileride büyük bir sanatçı olacaksın buna

inanıyorum, seninde bana inanmanı istiyorum…

- Erol, teşekkür ederim, gerçekten de benim burada

program yapmam, beni tatmin etmiyor. Büyük kentlerde

büyük gazinolarda şarkılar söylemek istiyorum. Ama, bunu

nasıl yapacağımı bilemiyorum.

- Bergen, benim sana tavsiyem, okuyabildiğin kadar

çok şarkı oku. Burada iyice piş, bir gün büyük gazinolar

dünyası, plak şirketi sahipleri seni mutlaka keşfedecekler,

sen istemesende alıp götüreceklerdir…

- Ahhh Erol Aaaah… O günler gelecek mi ?

- Gelecek gelecek, canını sıkma… Senden ricam şu :

Adana’nın bütün çapkınları peşinden koşuyorlar, özel

yaşamına dikkat etmelisin. Genç, yetenekli, cazibeli bir

kadınsın, alkole esir olma, özel yaşamına hakim ol, gerisi

gelecektir.

Her defasında da:

- Erol, teşekkür diyorum, ben kendimi korumasını çok

iyi bilen bir kişiyim, canını sıkma.

Her defasında, böyle diyordu, ama gün geldi gönlünü

Kozan’lı yakışıklı, genç, bıçkın delikanlı olan Halis Rençber’e

kaptırmıştı… Öyle ki, ikisinin arasında çok fırtınalı, depremli,

şimşeklerin çaktığı aşklar yaşanıyordu. Bu nereye kadar

gidecekti bilinmiyordu. Ancak, Bergen’in annesi de, bu aşka

müdahale ediyor, sık sık kızını yönledirmeye çalışıyordu.

Annesi, onun geleceğini İstanbul’larda görüyordu. Onun tüm

hareketlerini kısıtlıyordu, hatta Halis’le olan aşklarına da

engel oluyordu. Kızını, gözü gibi saklamak istiyor, gönlünü

kimseye kaptırmasına izin vermiyordu. Ona şöyle diyordu:

-235-

Abdulkadir KAÇAR

- Bergen, Yavrucuğum, sesin güzel, yarın bir gün

İstanbul’a gideceksin, orada seni Türkiye ve dünya tanıyacak.

Daha sonra buradaki açlar peşinden kara bir zincir olarak

gelecek, seni yok edecekler…

Nitekim annesinin söyledikleri doğru çıkmıştı. Zaman

zaman kavga, bazen dostane- aşkla ve muhabbetle geçen

aşklarını ben yakından biliyordum. Hem Halis, hem de

Bergen ayrı ayrı dert yanıyorlardı. Örneğin Halis bir gün :

- Erol, ben bu kadınla ne yapacağım, onu gerçekten

çok seviyor ve evlenmek istiyorum ama annesi buna bir türlü

izin vermiyor. Çok kıskandığım için Bergen’i bir gün

öldürebilirim…

Onu teselli etmeye çalışıyordum :

- Halis, böyle düşünme, öldürme olayını bir defa

kafandan çıkartıp atmalısın. Annesini de boş ver, kızın sesi

güzel. O yarının yıldızı, istikbaline mani olma. Olgun davran,

konuşacaksan gözlerini biraz kapat, kıskançlık hislerine

yenilme. Sahne sanatçısının yaşamı mutlaka renkli olacaktır,

dolu dolu geçecektir. Kıza fazla müdahale etme kendisini

bulsun.

Bergen’in annesi de kızgınlığını sürdürüyordu :

- Erol, Bergen Halis’le evlenirse yaşamı biter, onun

İstanbul geleceği yok olur gider… demişti.

Bergen’le Halis’in arasında, sadece ben değil, gazino

sahibi Zeki Yaygın’da kalmıştı, her ikisini de, hatta anneyide

sürekli uyarıyordu…

Yapılan tüm bu uyarıların hiç birisinin etkisi olmamıştı

ki, Halis’le Bergem bir gün evlenmişlerdi. Çok kısa sonra da

-236-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

saç saça - baş başa yapışmışlardı. Bir dizi skandallardan

sonra Bergen İzmir’e kaçmış, Konak’taki Gazinolarda

kendisine yeni bir dünya, yeni bir iş bulmuştu. Ama, Halis

peşini bırakmamıştı. Bu aşkı zaten bende tam olarak

anlayabilmiş değilim. Kara sevdalılar mıydı, basit inatlaşmalar

mı oluyordu, ya da çocukca mı davranıyorlardı ? Bunları bir

türlü çözemiyordum.

Halis, İzmir Konak’ta Bergen’i bulmuş, yine bir araya

gelmişleri kısa süre sonra yine basında yer alan haberler

falan derken Halis kıskançlık krizleri yüzünden, Bergen’e

kezzap attırmış, o güzel kızın gözleri kör olmuştu. Daha

sonra da, ‘ACILARIN KADINI’ ismini alarak yaşamında ikinci

sahne açılmıştı. Kısacası ne Halis ne de kara talih Bergen’in

peşini bırakmıyorlardı. Uzun bir maceradan sonra Ankara’dan

Adana’ya gelirken, kayınvalide, Halis, Bergen aynı arabayla

Toroslar’a geldiklerinde, Halis yine kıskançlık nöbetine

tutulmuş, silahını çekerek, bir lokantada, Bergen‘in yaşamına

son vermişti. Bergen’le birlikte kendi yaşamıda son bulmuştu.

Çünkü, cinayetten hemen sonra Suriye’ye kaçmış, orada

uzun yıllar gizlenince, yakalanıp Türkiye’ye teslim edilmişti.

Hapis olduktan sonra da af çıkınca kurtulmuştu. Ama,

güzel Bergen toprak olmaktan kurtulamamıştı. Onun

türküleri, şarkıları, plakları,bantları kalmıştı anı olarak.

Talihsiz Bergen acımasız bir yaşamın, bir öykünün saf ve

deneyimsiz genç kurbanı olmuştu.

Kendisine göre dürüstlük ilkeleri olan saf bir kızdı

Bergen,o Halis’i, Halis’te ona kara sevdalıydılar. Ama, bu

aşk tıpkı çingelerin yaşamında olduğu gibi kanlı bitmişti.

Halis siz Bergen anılarda, Türkülerde kalmıştı. Acaba, Haliz

-237-

Abdulkadir KAÇAR

karşısına çıkmasaydı, kendi yolunu çizebilseydi, yaşamı daha

farklı bir şekle dönüşecekti belki  bugün starlar arasında

yerini alacaktı, alın yazısı demek ki böyleymiş…

Halis’i yıllardır görmüyorum, bu aşkı kalbinden  çıkartıp

attığını da sanmıyorum. Elbette çok  sevdiği karısını

öldürürken üzüntü duymuştur. Ama, o  andaki öldürmeye

kadar uzanan, kin ve nefretin oluşturduğu bir şokla sanıyorum

cinayeti işledikten hemen sonra pişman olmuştu. Halis

sonuçta kötü bir insan değildi. Bergen de zaten ona asla

ihanet etmemişti. Ama, Bergen’in annesi olmasaydı acaba

daha da mı mutlu olacaklardı ? Bu tartışılır.

Yalnız Bergen’in yaşamı, yeni yetişen genç kızlarımıza

iyi örnek olmalıdır. Sesleri güzel olupta, kendilerini şöhretin

zirvesinde görmek isteyen genç kızlarımız Bergen’i

kendilerine örnek almalıdırlar.

İkiside arkadaşımdı, Halis’e sabır, Bergen’e rahmet

diliyorum.

-238-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

SİYASİ İKTİDARLARIN

2. ELLERİ ÇOK TEHLİKELİDİR

45 yıla ulaşan gazetecilik mesleğimde araştırmalarım

ve siyasi istihbaratlarım bu gün anlatacağım konunun başlığını

açıklarken bile ürpermeme neden oluyor. Öyle ki, bu konu

Türkiye Cumhuriyeti’ni zaman zaman çıkmaza sokan handi

kaplardır. Benden sonraki nesillere bu deneyimlerimi

aktararak, onlara yardımcı olmak istiyorum. Bu bilgilerimi

edinen gençlere şunu söylüyorum :

- Sevgili Gençler, ya da politikanın henüz alt sıralarında

bulunanlar. Gün gelir, kendinizi bir partinin zirvesinde,

devletin, tüm yetkilerini elinde bulunduran bir kişi olarak

bulabilirsiniz. O zaman etrafınızda oluşacak, sizin elinizdeki

siyasi gücü kullanabilecek olan kişilerden uzaklaşın, uzak

durun, ayrık otlarını temizleyin. Bunlar kimler olabilir ?

Yakınlarınız, karınız, eşiniz, çocuklarınız, beyiniz, yeğen-

leriniz, dayılarınız, kayınbiraderleriniz vesair…

İşte Türkiye Cumhuriyeti siyasetine ve devletine bu

ikinci eller hep zarar vermişlerdir. Aslında doğal olan bu

süreç Amerika’da, Avrupa’da, dünyanın her tarafında

işlemektedir.

İşte, bu kadar yıllık yaşamımda, gerek fısıltı gazete-

lerinden, gerek istihbaratlarımdan, gerek yaşadıklarımdan

yola çıkarak kronolojik bir sıra yapacağım.

-239-

Abdulkadir KAÇAR

Cumhuriyetimizin kurucusu büyük Atatürk’ten sonra

başlayan bu süreç günümüze kadar uzanmış, hala da devam

etmektedir. Bir liderin kardeşi, kocası, eşi, yeğeni, amcası,

kayınbiraderi olmak elbet suç değildir. Ama bu kişilerin çok

dikkatli olmaları gerekir. İşte bu konuda vereceğim ilk örnek

Rahmetli İsmetpaşa’nın kardeşi Kambur Rıza’dır. Atatürk’ten

sonra işbaşına gelen Atatürk’ün silah arkadaşı ve büyük

devlet adamı, Laikliğin savunucusu İsmetpaşa’ya toz

kondurmak haddim değildir. Ancak, onun  iktidar olduğu

yıllarda, zamanının Fıslıtı gazetelerinde yer alan bazı konular

vardı. Örneğin kardeşi Kambur Rıza o günün siyasi kudretiyle,

siyasi ve ekonomik güçle gösteri yaptığı iddia edilir. Ve,

Türkiye’deki ikinci eller Kambur Rıza ile başlamıştır…

İsmetpaşa kardeşinin etkisinde kalarak bir devlet

kararnamesi imzalamıştır. Fakat Kambur Rıza Bey’in niyetleri

zaman zaman dedikodu konusu olmuştur. Demokrat Parti

zamanından itibaren yaygınlaşarak kulaktan kulağa

günümüze kadar dedikodular şeklinde, fısıltı gazetesiyle

gelmiştir. Doğru ya da yanlış olduğunu bilemem…

Yine CHP’nin iktidar olduğu dönemde Adana’da İl

Başkanı olan İsmail Burduroğlu da Vali, Emniyet Müdürlerinin

tayininde çok etkili bir güç olduğu, hatta ikinci el olduğu

söylenir. O da CHP’nin en yüksek kademesine kadar

yükseldiği için çevresinde onun bu gücünü kullananların

olduğunu kulaktan kulağa yayılmıştı. Bunu bir suçlama

olarak değil, elde ettiği gücün heyecanla muhalifleri bu lafları

zamanımıza kadar getirmiştir…

CHP döneminin sona ermesiyle birlikte Demokrat Parti

dönemi başlamış, bu dönemde de çok ilginç bir kişi olan,

-240-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Kurucu görevini de üstlenen İl Başkanı Ömer Başeğmez’in

de Vali, Emniyet Müdürleri hatta daha üst düzeydeki

atamalarda ikinci el görevi yaptığı bilinmektedir. Özellikle

eşiyle birlikte güçlü bir aileydi. Eşinin adı Belkıs’tı, hatta

Saba Melikesi Belkıs Hanım olarak anımsanmaktadır.

Demokrat Partinin bugün yaşayan üyeleri bu konuyu çok iyi

bilmektedirler.

Bunun zararı mı – yararı mı olmuştur, onu bilemem,

ama dönemin ikinci eli konumunda olduğunu söyleyebilirim.

Demokrat Parti’den sonra 1960 ihtilaline geldiğimizde

27 Mayıs ishtilali karşımız çıkıyor. Ben, darbenin gerek-

çelerine, gençlik heyecanı ve o günün Fısıltı gazetesiyle

kulağıma gelen nedenlerine önce inanmış, benimsemiştim.

Ancak çok kısa bir süre sonra yersiz, zamansız, heyecanla,

hazırlıksız gereksiz yapıldığını çok büyük siyasi acı kayıplara

neden olduğunu anlamıştım. İhtilalin ismi olan Cemal Gürsel

çok saf, temiz, dürüst, dörtdörtlük bir askerdi. Oğlumun

adını da Gürsel koymuştum. Gürselpaşa ile bir kaç defa

seyahatlerine katıldığımda, onun katıksız, dürüsrtlüğün,

yaşamının her aşamasında dördüğüm, tanık olduğumu

söyleyebilirim.

İşte o dönemde Cemal Gürsel’in oğlu Özdemir biraz

haşarı, yaramazdı. O gün babasının gücünün olduğunu bilen

bir grup, Özdemir’e kanca atarak onu gümrük komisyoncusu

yaptılar. Daha sonra da piyasadan kaybolup gitmişti, ama

zamanında ikinci el görevini yapıyordu. Zaman zaman Türk

Basınına da haberler yansımıştı. O bakımdan ben ikinci elin

ister asker, ister sivil olsun arkasındaki gücün tartışılmasını

çok dikkat edilmesine titizlik ve incelikle gözlenmesinden

yanayım.

-241-

Abdulkadir KAÇAR

TÜM YOLLAR AHMET, EFE ÖZAL

AİLESİNE ÇIKIYORDU

Turgut Özal, Türkiye'nin yetiştirdiği en büyük devlet

adamlarından biridir. Türk toplumunda çağdaşlığı aşılayan

bir liderdir. Bugün Özal'ın içine girip etkilediği yolu Çiller

de yakalamaya çalışıyor ama bakalım nelerle karşılaşacak.

Özal İhracatı patlatan Turizmi başlatan kapılarımızı batıya

açan, Otoban, TEM oto yollarımızı yapan adamdır. Türkiye'de

bilgisayar çağını açan, Özel televizyonculuğu ilk defa başlatan,

uygun dünyaya entegre olmamız için 141, 142, 163. maddeleri

kaldırmayı başaran güçtür. 10 Kasımlar'da Atatürk'ü zorla,

siyahlarla anarken, o Atatürk'ü gönlümüze gömmemizi, bizi

onunla başbaşa kalmamızı sağlayarak, farklı anlamda

anmamızı sağlayan kişidir. Hataları yok muydu ? Sayın

eşinden, çocuklarından, dolayı büyük sıkıntılar görmüştü.

Belki de eşi, o elinde tuttuğu gücün ağırlığını tartamamış, o

yıllarda erdemliliğe ulaşamamıştı...

Özal iktidarında İtalya' da nasıl yollar Roma'ya çıkarsa,

o dönem de tüm yollar Ahmet'e, Efe'ye, ve Özal ailesindeki

ikinci ellere çıkıyordu.

Ben, burada Türkiye'deki İkinci ellerin gücünün etkisini

anlatmak için, basit , ama bu konuyu dört dörtlük kanıtlayan,

yarattığım bir olayı anlatmak istiyorum :

-242-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Dostum, Vefalı insan Halil Genç'in Belediyenin yanındaki

bahçesinde bir yazıhanesi vardı. Adana'nın tüm zengin şımarık

çocukları, çiftçileri, doktorları, avukatları, serbest çalışanları

orada toplanır, sohbet eder Adana gündemini tartışırdı, Halil

Genç'i de bol bol kızdırdık. O dönemde Özal'ın damadı, '

MİLLİ DAMAT ' deniliyordu, Asım'ı da uzaktan tanıyordum.

Bir gün yazıhanesine gittiğimde Halil Genç yoktu. Aklıma

bir muziplik yapmak geldi. Mersin'e acele gidecektim, Halil

Genç'in sekreterine şöyle bir not yaz evladım :

- Milli Damat Asım Mersin'e gelmiş, Erol Erk'i de çağırdı,

o da yanına gitti...

Oysa, ne Asım Adana'ya, ne de Mersin'e gelmişti, ne

de beni çağırmıştı... Ama, ikinci eli yaratan, yalaka insanların

yağcılığına tanık olunmaı için buraya dikkat edilmesini

istiyorum...

Mersin'e gittim, ünlü Mersin Oteli'ne girerken kapıda

5,6 tane garson birden sıraya dizilip beni karşıladılar, eskiden

sık sık ta gittiğim için beni de tanıyorlardı:

- Erol Bey hoşgeldiniz, masamız hazır efendim.

Haydaaaaa... Ben Halil ' Genç ' e bıraktığım not aklıma

geldi ama, masa falan hzırlanmasını söylememiştim :

- Tamam... dedim.

İçeriye girerken sordum:

- Ne masası ?

- Adana'dan bir sürü işadamı geldi, masa ayırttılar, sizi

bekliyorlar efendim..

Gerçektende Halil Genç'in etrafında toplanan Adana'nın

tüm şımarıkları masaya oturmuşlar, beni bekliyorlardı, hepsi

ayağa kalkıp elime sarıldılar, bende jeton düşmüştü... Bu

-243-

Abdulkadir KAÇAR

kişiler Davulcu Asım, ' MİLLİ DAMAT ' lafını duyunca benden

önce gelip otelde pusuya yatmışlardı... Hiç bir şey belli

etmeden, içimden gülümseyerek, baş köşeye oturttular, bir

ikram bir ikram... Ama, masada kimse bir şeye dokun-

muyordu:

- Haydi başlayalım ... dediğimde:

- Yahu Asım Bey gelmeden, başlarsak ayıp olur...

diyebiliyorlardı...

- Asım yukarıda dır, canım, ciğerim, dostum, belki biraz

sonra inerler...

Bir ara garsonu çağırdım:

- Ben ne söylersem ' EVET ' diyeceksin.

- Emredersiniz Erol Bey... dedi.

Bu kez bağıra bağıra talimat verdim:

- Resepsiyona git, talimat ver, Erol Erk ve Adana'lı

dostları yukarıda Asım Bey'in teşrifini bekliyorlar, kendileri

ne zaman gelecekler ?

- Başüstüne Erol Bey... diye koşarak gitmişti.

Şef Garson bir süre sonra koşarak yeniden geldi :

- Efendim, Asım Bey şu anda odasında telefon görüşmesi

yapıyormuş, banyo alıp bir süre dinledikten sonra yukarıya

gelecekmiş, herkese selamları var...

Halbuki ne Asım Mersin'deydi, ne de haberi vardı...

Masadakiler bu haberi alınca yiyip içmeye başladılar,

ama herkes soruyordu:

- Erol Abi, Asım Ekren'i ne kadar tanıyorsun ?

- Erol Abi, acaba benim bir işim var onu yapar mı ?

- Erol Abi, ne zaman gelecek, sabahtan beri bekliyoruz...

-244-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Koskocaman masada geç saatlere kadar yedik - içtik,

beni bu kez artık rol yapmaktan bıkmıştım, onlara gerçeği

anlattığımda, hepsi havaları sönmüş balon gibi süklüm -

büklüm oldular. Bazıları da kahkahalar atarak olayı espiriye

boğdular. Daha sonra Adana'ya dönüp, muhabbetimize devam

etmeştik.

İşte İkinci el olan kişilere insanlarımızın verdiği değeri

böylece kanıtlamış oldum, çünkü insanlar ikinci ellerle daha

rahat konuşup, görüşüp, konularını anlattıkları için sanki

birinci elle görüşmüş gibi oluyorlardı...

-245-

Abdulkadir KAÇAR

GÜNÜMÜZDE İKİNCİ EL

ÖZER ÇİLLER’DİR…

Bugüne geldiğimde ikinci elin, eski Başbakanın eşi

Özer Çiller olduğunu görmek olası… Bunu söylemem için

geçmişe dönüp, Ömer Bilgin’le ilgili anılarıma geçiyorum…

Bilgin 20 yıldır arkadaşımdır. Sayın Demirel Ömer’e

Turban’ı teslim ederken:

- Git, orada akıllı uslu ol otur… demişti.

 Yanında bulunan Ahmet BAŞ’a da:

- Sen de Aksantaş’ta uslu uslu otur… demişti.

Karakterleri nedeniyle bu kişilerin bir yerde durmaları

olanaksız olduğu için, Ahmet Baş Aksantaş’ta bir şeyler

yaptı. Pazartesi Gazete’mle onun gitmesine ben nende

olmuştum.

Ömer ise Turban’da kalmıştı: ancak yapısı itibariyle,

sürekli güç arayan bir yapıda olduğu için, Sayın Süleyman

Demirel’in de çevresinden koptuktan sonra Ömer Turban

Genel Müdürü olarak zekasını kullandı. Kuşadası’nda allem

– etti kalem – etti, belli bir isim kanalıyla (Gerekirse o ismi

açıklarım) Özer Çiller’le ilişki kurmayı başardı. Kuşadası

Marinası’nda Özer Çiller’in yatına da çok büyük özen

gösteriyordu. Özer Bey de sık sık yat gezisine çıktığı için,

-246-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Ömer onunla bu geliş – gidişlerde dostluğu iyice

pekiştirmişti…

Özer’lerle dostluk kurup pekiştirdikten sonra da

Süleyman Demirel’i tamamen unutup çevresinden tamamen

koptu…

Tamamen Özer Çiller’in yakını ve ikinci el oldu…

Ömer Bilgin’in tarzı şuydu; Bir politikacıyı kandırmak

mı istiyor, ya da bir iş yapmak mı istiyor, bir politik oyuna

mı girmek istiyor, ilk vaadi şuydu:

- Seni Özer Bey’le tanıştıracağım…

Hayretle görmüştüm ki, Ömer’in ağzından bir gün:

- Seni Tansu Çiller’le tanıştıracağım… sözünü duyma-

mıştım…

Demek ki, Tansu Çiller bir semboldü…

Ömer Bilgin’in bana da zaman zaman söylediği söz

şuydu:

- Seni Özer Beyle tanıştıracağım…

Sık sık bu sözü söylemesine rağmen, Özer Çiller ile

tanışma lütfuna ulaşamadım. Fakat onun öykülerini Kuş-

adası’nda, şurada burada çok dinledim.

İtalya’da tüm yollar nasıl Roma’ya çıkıyorsa Türbanda

da, Ömer’le olduğum dönemde tüm yollar Özer Çiller’e

çıkıyordu…

Adana politikasında da bazı odakları ikna etmek, ya

da yanında yer almasını sağlamak için ilk vaadi :

- Sizi Özer Beyletanıştıracağım… şeklindeydi…

Türk basını ve görsel medya bu konuyu bol bol

işlemişti… Özer Bey, o annesinin ölümünde, Türkiye

Cumhuriyeti’nin içişleri bakanı Meral Akşener, 70 milyon

-247-

Abdulkadir KAÇAR

insanın gözleri önünde onun elini öptü. Bende başsağlığı

diliyorum. Ama bir bakanı, hemde beyin elini öpmesi biraz

garip. Demirel’in Özal’ın eli öpülebilir. Ama , bir bakanın el

öpmesi, çok ilginç ve acıyı paylaşmanında ötesinde Özer

Bey’in ikinci el olduğunu göstermesi bakımından çok

öenmlidir.

Tabi, ikinci elleri anlatırken, kimseyi eleştirmek

istemiyorum, anılarımı eleştiri malzemesi olarak kullanı-

yorum.

Şu satırların altını çiziyorum: acaba Tansu Çiller, bekar

olarak Başbakan olsaydı Türkiye’ye daha da mı yararlı

olurdu? Bugün Amerikayla ilişkileri, batıyla ilişkileri yönün

takdir ediyorum. Acaba, Tansu hanımı o zaman daha da mı

çok benimserdik. Bu anıları okuyanların kafalarında bu soru

işaretleri olarak kalacaktır.

Şu cümlenin altını çiziyorum:

Susurluk konusunda dev bir araştırma ortaya koyan

Komisyon üyeleri, yarın seçim meydanlarında, kamuoyunun

bilmediği konuları da oradan haykıracaklar, siyasi kulislerde

konuşacaklardır. Gün ışığına çıkmayan lafları da ortaya

süreceklerdir. Refahyol hükümeti bu gün çok kalıcı gibi

değildir.

Yine söylüyorum, ben bunları suçlamak için değil, siyasi

bir yorumcu olarak gözlemlerimi söylüyorum…

-248-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

TERCÜMAN'DAN AYRILIŞ

SIRRIMI AÇIKLIYORUM

Benim yıllarca hizmet verdiğim Tercüman Gazetesi'nden

emekli olmam tamamen politik olaylardan kaynaklanmıştır...

1960 ihtilaline doğru hızla yaklaştığımız günlerde Adana

Valisi olan Turhan Kapanlı ihtilalden sonra tutuklanıp bir

süre cezaevinde yatmış çıkmıştı. Daha sonra Adalet

Partisi'nden Tarım Bakanı yapılmıştı... Tercüman Gazetesi'nin

sahibi rahmetli Kemal Ilıcak'la da araları çok iyiydi... Bu

dostluk bakan olunca alış- veriş düzeyine kadar çıkmıştı...

Gazetecilik sektörünün de dışında gelişmek isteyen, İstanbul

Emlakların yüzde 50'sinden fazlasını eline geçirmek üzere

olan Kemal Ilıcak Tarım Bakanı olan Necip Kapanlı'yla

ilişkilerini genişletmişti. Öyle ki, o yıllarda çok değerli bir

hammadde olan ormanlardan elde edilen Çam Reçine'sine

talip olmuş, bu alış - verişte gerçekleşmişti. Kapanlı bu

hizmetinin karşılığı olarakta bir görev yaptığı, çok sevdiği

Adana Tercüman'a, yani benim yerime oğlu Necip Kapanlı'nın

yerime gelmesi için bir takım siyasi baskılar yapıldığını gerek

gazetemin gerek Ankara'daki politik istihbaratlarımdan

öğrenmiştim... Ama, Kemal Ilıcak'ın da :

-249-

Abdulkadir KAÇAR

- Adana'da Erol Erk diye koskocaman bir adamım var,

ondan çok memnunum, bu nasıl olur ki ? diye endişelendiğini

de öğrendim...

Çünkü, o sıralarda Kemal Bey beni çok seviyor, bir

dediğimi iki etmiyordu. Çünkü, Tercümen Gazetesi'ne Adana

Temsilcisi olarak sık sık genel merkeze para pompalıyordum,

merkez bankası gibi bir kaynak oluşturmuştum. Bunu neyle

yapıyordum ? Gazetenin tüm sayfalarını reklama açmıştım,

Bölge Spor Sayfaları, Haber sayfaları yapmıştım korkunç

bir gelir yaratmıştım. Hatta, bu çalışmalarımı çok beğenen

Kemal Bey beni Tercüman'ın yüzde 1 hissedarı yapmıştı,

ortak sıra numaramda 20'ydi. Zaman zaman bu çalışmalarıma

şaşırıyor ve şöyle diyordu :

- Erol'cuğum, biz hep oraya para gönderiyorduk, şimdi

siz Genel Merkeze para gönderiyosunuz, elinize sağlık...

diyordu. Hayret ediyordu...

Ancak, Kemal Bey, Bakan Turan Kapanlı'nın ısrarına

da bir şey yapamıyordu, Çünkü Sayın Bakan :

- Oğlum Adana'ya tayin edilmeli... diyor, diretiyormuş.

Necip'in gelmesi demek, benim gitmem demekti,

makamıma pazarlık konusu yapıldığını öğrendiğimde, Kemal

Bey'in bunun ticari ilişkisi olduğunu bildiğim içinde seygı

duyuyordum...

Ilıcak'a yaptığı bu pazarlığı öğrendiğimde oldukça

rahatsızlıkta duymuştum. Kemal Bey ise bana bunu duyur-

mamak için büyük çabalar harcıyordu. Bu arada mesleki

kıdemimi de doldurmuştum. Ani kararlar veren birisi olarak

yine böyle bir kararla İstanbul'a gidip Kemal Ilıcak'ın huzuruna

çıktım, çok şaşırdı, çünkü randevu almamıştım.

-250-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Sayın Patronum ben sizi çok seviyorum, sizde bir

konuyla ilgili olarak bana açılamadığınız için çok sıkılıyor-

sunuz bunu da biliyorum. Benim gitmemi de istemiyorsunuz

ama Tarım Bakanı Turan Kapanlı’ya da söz verdiğinizi

biliyorum.

Beni nefes almadan dinleyen Kemal Bey, her cümleden

sonra hayretler içinde kalıyor, dalgın dalgın:

- Erol, nerden biliyorsun ? kim söyledi ?

- Sayın Patronum ben gazeteciyim, Türkiye’nin tüm

istihbaratlarını elimde tuttuğumu biliyorsunuz…

- Tamam da, şey…

- Orası önemli değil, siz erkek adamsınız, ben de erkek

adamım, lütfen sekreterinizden beyaz bir parşümen getir-

mesini isteyebilir misiniz ?

Hem şaşırıyor, hem de bilinç dışı olarak benim

söylediklerimi yapıyordu, içeriye bir beyaz kağıt geldi, kendi

el yazımla :

- Tercüman Gazetesi’nin üzerimde bulunan yüzde 1’lik

hissesini kuruma iade ediyorum… Ve, gazeteden emekli

olmam için gerekli işlemlerin yapılmasını saygılarımla arz

ediyorum… dedim.

Kemal Bey kalktı beni alnımdan öperken şöyle dedi:

- Erol Erk, gerçekten erkek adammışsın…

Ve, 1975 yılında kendi isteğimle emekli oldum, bu

yaşamımın en öenmli noktalarından birisidir…

Burada, Kemal Ilıcak’la olan ilişkilerimizden birkaç

satır söz etmek istiyorum.

Tercüman’da çalıştığım dönemlerde, İstanbul’a sık sık

ihbarlar gidiyordu, benden yılanlar – korkanlar, hatta birlikte

-251-

Abdulkadir KAÇAR

çalıştığım bazı kişiler bile ihbarda bulunuyor, yığınlarca ihbar

mektupları masasının üstüne yığılıyordu. Kemal Bey, hepsini

çöp sepetine atıyor ve bana telefon açarak:

- Erol, sen gerçekten güvendiğim, en iyi gazeticelerden

birisin… diyordu…

Erkekçe söylemek gerekirse bazende gece yaşamım

nedeniyle benim kulağımı çektiği de oluyordu...

Tercüman’ın Müessese Müdürü Arif Baki Bey’den de

söz etmeden geçemeyeceğim. Gerçekten İngiliz Lordu gibi

çok beyefendi, harika bir insandı. İstanbul ve Türkiye’deki

sosyateye hakim bir kişiydi. Osmanlı soyundan gelen eşi

Hayret Hanımla malikhanelerinde tüm sanatçılar etraflarında

toplanmıştı. Muazzez Abacı’yı yaratan da odur. Kimsenin

ayağına gitmeyen Fahrettin Aslan, Arif Baki Bey’i görünce

ayağa kalkar, onu karşılar.

İtinayla yolcu ederdi…

Tercüman’dan ben ayrıldıktansonra yerime Nacip

Kapanlı gelmişti, Tarım Bakanı ve Eski Vali olan babası Turan

Kapanlı’nın oğlu olan Necip’in dönemi de ayrı özellikler

taşır…

-252-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

GÜNEY HABER’İN DOĞUMU

Tercüman Gazetesi'nden ayrıldıktan sonra bir süre

halkın çoğunun neredeyse, ' DOLANDIRICI ' gözüyle baktığı

sigortacılık mesleğine İstanbul'da başlamıştım. Ama, içimde

yanan, her geçen gün daha da alevlenen gazetecilik yapma

isteğimin önüne geçemiyor, mesleğime dönme planları

yapıyordum. Çünkü, mesleğimin en verimli, istihbarat

gücümün en zirvede olduğu dönemde politik nedenle, biraz

da kendi kendimi emekli etmiştim. İşte içimdeki bu yanan

ateşle bir gün Kemal Ilıcak'tan randevu isteyip, yanına

gittiğimde beni kapıda karşılamış, yanaklarımdan öpmüştü...

- Ooo, Erol'um, Koca Adana'lım hoşgeldin, nerelerdesin

yahu ?

Beni çok sıcak ve coşkuyla karşılaması hoşuma gitmişti,

çünkü, gazetedeki tüm haklarımı almış, emekli olmuştum...

Oturduk konuşmaya başladık, çok nükteden, espirili

konuşuyordu, sordu:

- Erol'um şu anda neler yapıyorsun ?

- Kemal Bey, hiç bir şey yapmıyorum... Şu kadere bakın

ki, sonradan İstanbul'a gelenler İstanbul'lu oluyor, ben yedi

göbekten beri İstanbullu'yum ama babamın memuruyeti

nedeniyle gittiğim Adana'da herkesten daha gerçek Adana'lı

olmaktan gurur duyuyorum...

-253-

Abdulkadir KAÇAR

Gerçektende nüfus kütüğüm, kayıdım, askerlik sicilim

burada ilk defa açıklıyorum İstanbul'dur. Ancak, şimdiye

kadar çok az kişi benim bu şekilde olduğumu biliyor. Kemal

Bey de Amasya'lıydı, bu sözümden biraz alınır gibi oldu,

- Ne yani, ben Amasya'lıyım diya taş mı atıyorsun ?

- Hayır taş atmıyorum sayın patronum, bunlar

gerçekler...

Bir süre sohbet ettikten sonra Kemal Bey,

- Erol sadede gelelim , beni neden aradın ?

- Vallahi hiç bir şey yapmıyorum ama gazetecilik

mesleğime geri dönmek istiyorum, sadece kafamda bir proje

var, bunu size açmak istiyorum, desteğinizi istiyorum...

Burası çok önemlidir ve anılarımın mehenk taşını

oluşturuyor. Çünkü, Adana Tercüman'ı ben kurmuştum,

matbaa makinaları tamdı, her şey tıkır tıkır işlşyordu, şöyle

dedim :

- Sevgili Patronum, ben sizden üç ayı ödemesiz olarak

her konuda yardım istiyorum Adana'da bölgesel bir gazete

çıkartmak istiyorum, çünkü orada güçlü bir gazete

bulunmuyor...

Dikkatle dinledi, bu sözlerim ilk Güney Haber'in doğum

saatleriydi, durdu, bir süre sessiz kaldı, biraz şakayla karışık:

- Erol, gazetecilğin durumunu az çok görüyorsun, ben

elimde avucumda ne varsa her şeyi dağıtıyorum, sen bunu

başarabilecek misin ?

- Sayın Patronum, yaptığım incelemelere göre Adana

çok bakir, güçlü bir yerel gazetenin çok iyi tutacağı konusunda

fizibilite çalışmaları yaptım... Bu iş dört dörtlük olacak. Ama,

baskı ve her türlü ücreti bir süre almayın, bana destek verin,

yardım edin, gazeteyi yaşama geçirip kademe kademe

borçlarımı öderim...

-254-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Benim söylediklerimden etkilenmiş, hatta sevinmişti

- Tamam Erol, gazeteyi çıkar, ben her türlü desteği

veriyorum, gazetende hayırlı uğurlu olsun şimdiden.

- Gerçekten kabul ediyor musunuz ?

- Evet, hayırlı uğurlu olsun..

- Sevgili patronum size minnettarım, çok teşekkür

ederim, çok başarılı olacağım..

Bir süre sonra ben kardeşi Nafiz Ilıçak’ın Necmi

Tanyolaç ve İslam Çupi ile Rauf Tamer’e de bu müjdeli haberi

ulaştırmak için izin istedim, bu sırada da Kemal Beyin

odasından çıktım, bir dakika orada oyalanıyordum… Hem

yer hostesi, hem de sekreteri olan Kemal Beyin sekreteri,

seslendi:

- Erol Bey, Erol Bey, Kemal Bey sizi yeniden bekliyor…

dedi.

Olayları daha önceden duyan hisseden birisi olarak’

cızzzz etti, kötü ve olumsuz bir şeyle karşılaşacağımı hissettim

ve içeriye ürkek biçimde girdiğimde, Ilıcak’ın masasının

yanında, Tercüman’ın trajlarını kontrol eden, satış memur-

luğundan başka bir sıfatı olmayan İsmail Okuroğlu da

oturuyordu, Kemal Bey saygıyla:

- Erol, ben sana bölgesel gazete çıkartmana izin verdim

ama İsmail Okuroğlunun da projeleri varmış, haydi el sıkışın

bu işi beraber yapacaksınız…

O anda çok üzüldüm, her şeyin bittiğini anladım,

istemeye istemeye el sıkışarak İsmail’le ortak olmuştum…

Kemal Beyin kapısından daha çıkarken  İsmail şöyle dedi :

- Erol, sen gece alemine çok düşkünsün bu gazeteyi

kuracağız ama işi baştan yatırmayalım, dikkatli ol haa…

Tepemden bir kazan kaynar su dökülüp tırnaklarımdan

çıkmıştı :

-255-

Abdulkadir KAÇAR

- Okuroğlu Okuroğlu, sen kendi kendine bak, ben

yaşamımı gazeteciliğe koyan biri olarak kendimi kontrol

ederim, asıl sen kendine dikkat et….

Türkiye’de promosyonculuğu ilk idad eden kişi olan

Okuroğluluğun gazetecilik yönü yoktur. İki satır dilekçe bile

yazmayı bilmez. Adana’ya geldik, Okuroğlu Anonim şirket

kurmuş, bana da yüzde 10’luk gibi komik bir hisse ayırmış,

ben kafadan kaybetmişim. Sonra da oyunu kendi kurallarına

göre oynayıp, hem beni, hem de kendisini batırdı. Kemal

Ilıçak’ın makamının kapısındaki bir dakikalık oyalanmam

yaşamımı değiştirmişti. Eğer, orada oyalanmasaydım belki

Okuroğlu ile karşılaşmayacaktım, gazeteyi kendim

kuracaktım, belki makinalaşma ve kadrolaşma tamamlayıp

bu gün Ege deki, yeni Asır gibi bir gazete yaratacaktım…

Burada bir gözlemin altını çizmek istiyorum :

Kişileri ve kurumları batıran iki şey vardır, politika ve

kadın parmağı… İsmail Okuroğlu, iki tane aşk yaşayarak,

hem Güney Haber’in hem de benim sonum oldu. Kemal

Ilıcak’ın makamının kapısında verdiği sözleri bir anda

unutarak, artistlere tutulmuştu…

Gazetecilik mesleğimin en güzel günlerini yaşadığım

Güney Haber de tirajımız onbinleri geçmiş, 30-40 yıllık ulusal

gazetelere fark atmıştım. Okuroğlu’nun sanatçılara kapılması

benim sancılı günler yaşamama neden olmuştu, ve gazeteden

kopmanın yollarını arıyordum…

-256-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

ÖMER BİLGİN'İN

BTP TEKLİFİ

İnsan yaşamında hangi mesleği yaparsa yapsın, ve

dünyanın neresinde olursa olsun, günün birinde politika işin

içine girer her şeyi allak - bullak eder, bu güne kadar da

politikasız bir olay olduğunu görmedim. Gezeteciliğimin

dışında kaldığım dönemlerde bile politika benim yaşamımı

oldukça etkilemişti. Tamamen Rulet gibi bir şans oyunu olan

politikada şans ibresi döner döner zar ihya edebileceği gibi

insanı bitirirde. Çok kültürlü, iyi eğitim görmüş, süper zeki,

kariyer sahibi, para babası zengin bile olsanız, Ruletin şans

zarı üstünüzde durmadığı sürece hiç bir şey olamaz, köşeye

çekilir, 'Talihsizliktir' diye bir kenarda kalırsınız...

Gazetecilik mesleğimden sonra gerçekten sevdiğim bir

meslekte politikacılık olmuştu. Ancak onun istediği bir

meslekte politikacılık olmuştu. Ancak onun istediği binbir

suratlılığı hiç bir zaman beceremediğim için işi şansa, yani

rulet oyunundaki zarın gelmesine bırakmıştım. Bir kaç defa

başımın üstünden geçerken, konar gibi yaparak beni oldukça

renkli düşlere - düşüncelere ve yaşamaya sevk etmesine

rağmen, zar her defasında kayarak başkalarına işaret etti,

onların yanına gitti. Başka deyişle büyük ikramiyeyi

yakalayacağım sırada, kaybettim. Eğer, Rulet'in zarı benim

-257-

Abdulkadir KAÇAR

üstümde dursaydı, Belediye Başkanı, Milletvekili, her şey

olabilirdim ama, bu mümkün olamadı... Buradan şuraya

varmak istiyorum :

1980 ihtilalini yapan generallerin oluşturduğu Milli

Güvenlik Konseyi, Demokrasiye yavaş yavaş dönüşe karar

verdiği için partiler birer birer kurulma aşamasına gelmiş,

hazırlıklar yapılıyor, Türkiye'nin kalbi Ankara'da atıyor, sıcak

günler başlıyordu. İşte o günlerde Adana'daki en iyi

dostlarımdan birisi olan Ömer Bilgin beni çok seviyor, saygı

duyuyor, ortağı Erol'la birlikte karşımda hazırol vaziyetinde

durup neredeyse benden emir bekliyordu. Otur dediğimde

oturuyor, kalk dediğimde kalkıyorlardı. Bende onlara

saygısızlık etmiyordum. Ömer bir gün ortaya bir fikir attı :

- Erol Abi, gel seni politikaya hazırlayalım...

Şaşırmıştım, hiç böyle bir şey beklemiyordum. Ama

Süleyman Demirel'in köylüsü ve uzaktan akrabası olduklarını

söyleyen Ömer'in bu teklifi oldukça ilginçti:

- Nasıl olur Ömer ?

- Abi, şahane olur, çok güzel olur...

Bir süre sonra bu düşünce kafama öyle girdi, öyle yer

etmişti ki, Büyük Türkiye Partisi'nin kuruluş aşamasında 21

gün sürecek harika bir politika yaşamama neden olacaktı.

Çok coşkulu ve fırtınalı geçen yaşamıma bedel olan bu 21

günlük renkli süre, çok albenili, coşkulu, ve bambaşkaydı....

Çünkü, o günlerde Büyük Türkiye Partisi'nin kuruluş

çalışmaları sürüyordu, Türkiye'nin her tarafından eski

politikacılar, Generaller, Askerler, Tıp Doktorları, Avukatlar,

Serbest meslek sahipleri ve her kesimden gelen üstün kariyerli

kişiler sokaklarda seller gibi akıyordu. Türkiye'deki Demokrat

-258-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Partililer ve Adalet Partililer, Süleyman Demirel'in

yardımcısı Saadettin Bilgiç'in bir kaç gün sonra Ömer'e

teklifimi bildirdim:

- Ömer, İl Başkanı yapalım diyorsun ama, bu işi

başarabilecek miyiz ?

- Erol Abi'me bak yahu, sen kendini bana bırak gerisine

karışma...

-Gerçektende Ömer Bilgin, boynuna kolye gibi taktığı

minik Kur'an’la Türkiye'de ikna edemeyeceği kişi,

bitiremeyeceği iş yoktur. Şeytana bile küllahını ters giydirecek

bir yapıya sahiptir. O yıllarda da bana çok güveniyordu,

Saadettin Bilgiç'e benden söz etmişti, kendinde bu şansı

göremediği içinde beni bir yerlere getirerek kendisi de bir

yerlere ulaşmak istiyordu, ama bu şansı bana vermişti...

- Peki Ömer, sen nasıl istersen öyle olsun ?

- Göreceksin Abi, Büyük Türkiye Partisi'nin Adana İl

Başkanı sen olacaksın.

Ankara'ya Ömerle birlikte gittik, Koca Reis'te denilen

Saadettin Bilgiç'in yazıhanesine girmek bir yana, parti

kuruluşunda görev almak için, rendevu talebinde bulunanların

oluşturduğu kuyruk bir kaç kilometre uzaklara kadar

ulaşıyordu. Değil içeriye girmek, yaklaşmak olanaksızdı...

Ben böyle düşünürken, Ömer'le çok rahatlıkla içeriye

girmemiz olanaklıydı.

Süleyman Demirel'le aralarında biraz soğukluk olmasına

rağmen, Demirel'le Saadettin Beyden başkasına da güveni

yoktu.

Elimizi - kolumuzu sallaya sallaya Saadettin Bey'in

yanına girmiştik. Adana'dan da o sırada büyük başvurular

-259-

Abdulkadir KAÇAR

vardı, Fatih Özgür'le daha pek çok kişiler gelip - gelip

gidiyorlardı. Ömer Isparta'lı olduğu için, içeriye girince

Saadettin Bilgiç ayağa kalktı, biraz alaylı:

- Gel Lan Ömer, gel bana bahsettiğin Erol Erk bu arkadaş

mı ?

- Evet Abi... dedi.

Bende önümü ilikleyip, saygıyla elini sıkarken:

- Saadettin Bey biz Ömer’le oturup politikayı sevmeye

başladık, sizin saflarınızda yer almak istiyorum, tabi her şey

sizin takdirinize kalmıştır.

Oturttu, çay ikram etti, ama sürekli konuşmalarımı,

hareketlerimi tartıyordu, dikkatle izliyordu. O Sadettin Bilgiç’

ki, Dağları, daşları aşarak Süleyman Demirel’in yardımcısı

makamına ulaşmış, muhteşem bir beyindi. Nasıl profesör

olmak için doktora hazırlanıyorsa, Sayın Bilgiç’te bunu

hazırlamış, politikanın inceliklerini yaşamına uygulamış,

hatta bir zamanlar Süleyman Demirel’in rakibi konumunda

olmuş bir kişiydi… Beni beğendiğinin sanıyorum :

- Erol, gördüğüm gibi buraya hucüm oldukça fazla,

kapıda sende tanık oldun, kilometrelerce kuyruklar, emekliler,

kariyer sahipleri, Türkiye buraya akıyor, ama ben seni sevdim,

Ömer de çok anlattı, gerçekten de sevecen ve kafama göre

bir insansın. Yalnız, şu an da çok yoğunum, burada sizi daha

fazla test edemem, Adana’ya dönün kimseye de bir şey

söylemeyin… Ben sizi İstanbul’da evime kabul edeceğim…

Gerçekten de İnsan seline karşı bize 10 dakikalık bir

zaman ayırması bize verdiği değeri anlatıyordu. Ömer Bilgin

göz kırptı, işin olduğunu anlatmaya çalışıyordu… Koluma

girdi dışarıya çıktığımızda:

-260-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Erol Abi, işin oldu, bitti, İl Başkanlığının şimdiden

hayırlı olsun… Eğer, sizi gözü tutmasaydı İstanbul’da randevu

vermezdi… Orada sadece özel dostlarını evinde kabul eder.

- Bakalım Ömer göreceğiz…

Ömer, bu konudaki gelişmeleri kimseye söylemememiz

gerektiğini sık sık uyarıyordu, yoksa işe taş koyabileceklerini

söylüyordu… Bizde, Ankara’daki temaslarımız duyulmasın

diye hızla Adana’ya dönüp beklemeye başladık… Ömer sık

sık yanıma gelip:

- Erol Abi, İl Başkanı olursan, artık benim içinde iyi bir

şeyler düşünürsün değil mi ?

- Ayıp ettin, hele o aşamaya gelelim sen kafanı yorma

canını sıkma… diyordum.

Aradan biraz zaman geçti, İstanbul’dan haber henüz

gelmemeişti. Ancak, randevu almak için oluşturulan uzun

kuyruklar Emekli Generaller, Yargı organları üyeleri, Eski

politikacılar, Bakanlar, Genel Müdürler, Müşteşarlardan

oluşan kuyruklar Milli Güvenlik Konseyini rahatsız etmişti,

bu basına yansıyordu. Çünkü, 12 Eylül İhtilalini yapanlar

iktidara yeniden AP’nin geleceğinden çekiniyorlardı…

İşte bu sıkıntılar, çalkantılar, dedikodular sürerken

Ömer Bilgin işyerime geldi:

- Abi, mesaj geldi.

- Ne mesajı Ömer ?

- Saadettin Bilgiç Abi, İstanbul’daki evine bizi bekliyor…

- Çok güzeeel…

Sarı basın kartımı istedi, verdim, uçak biletleri

alınacaktı… Ömer’e şöyle espiri yaptım:

-261-

Abdulkadir KAÇAR

- Oğlum Ömer, helal olsun sana, alnın secdeyi rahmana

değerken bile şeytanlık düşünüyorsun, senin şu Türkiye’de

kandıramayacağın adam yok, helal sana…

Ömer’imin son kandırdığı adamda Özer Çiller’dir…

O günlerdeki politika atmosferi bana da oldukça zevk

veriyordu, öyle ki 40 yıllık gazetecilik mesleğimi unutmuştum.

Kendimi Ömer’in dolduruşlarına kaptırmıştım. Öyle ki,

kendimi Büyük Türkiye Partisi’nin İl Başkanı olarak görmeye

başlamıştım.

Ertesi sabah İstanbul’a uçtuk, Saadettin Bilgiç’in

sanıyorum Bostancı’daki Osmanlı Paşalarının kullandığı gibi

kargir harika bakımlı eski bir konağa girdik, Yukarıya

çıktığımızda hizmetçiler bizi karşılamıştı:

- Saadettin Bey de sizleri bekliyorlardı, şeref verdiniz…

demişlerdi.

Saadettin Bey, yine nazikti, bir süre bizimle sohbet edip

yanaklarımdan öptü, çay ikram etti:

- Çocuklar, vaktim çok az, bu iş bitiyor Erol sen

Adana’nın İl Başkanısın, hayırlı uğurlu olsun…

Ömer sevinçten kaşını gözünü oynatıp, bu işi nasıl

başardığını anlatmaya çalışıyordu. Saadettin Bey bir endişesini

de dile getirmişti:

- Biz Büyük Türkiye Partisi’nin teşkilat hazırlıklarını

sürdürüyoruz ama Milli Güvenlik Konyesi partiyi benim-

semiyor gibi bir durumu var. Bizim partilileşmemizden Ankara

aşırı derecede rahatsız oluyor, onları oluşan uzun kuyruklar,

halkın ve büyük kitlelerin bize olan ilgisidir…

- Başkanım, o zaman bekleyelim nasıl isterseniz ?

-262-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Erol’cuğum tabi bekleyeceğiz, ama senin işin tamam

Süleyman Beyle de görüştüğümde sempati uyandırdı. Ömer

de senin için iyi kulis yapıyor… O kadar çok müracat ve

baskı var ki üstümde size anlatamam. Örneğin, Av. Metin

Tolay’ı çok tutuyordum, onu severdim, ama kısmet seninmiş…

Ömer, kalkmamız için ayağıma dürttü, Saadettin Bey

bizi yolcu ederken:

- Parti kurulduğunda teleks emri ile görevlendirileceksin,

Adana’ya gidip bizden haber bekleyin…

Biz oynaya – zıplaya Ömer’le dışarıya çıktık, Ömer beni

sık sık tebrik ediyordu… Ama, parti henüz kurulmadığı için

sevincimin bir yanı da eksik kalıyordu…

Saadettin Bilgiç’in evindeki salona çıktığımızda Ömer’in,

‘Seni Bakan Yapacağım’ diye bir Üst Yargı organından emekli

ettirdiği zavallı adamın durumuna hala gülerim. O muhteşem

kişi nasıl bilge, nasıl olgun harika bir insandı… Tabi, kadroda

Ahmet Baş’ın da olduğunu vurgulamak isterim. Ahmet’le

Ömer, Emekli Yargıtay’cının önünde ceketlerini ilikleyerek,

- Sayın Bakanım, Sayın Adalet Bakanım…

Diye adamı dolduruşa getiriyorlardı, Zavallı adam da,

- Yahu çocuklar beni mahçup ediyorsunuz, yapmayın,

etmeyin daha Büyük Türkiye Partisi kurulamadı bile. Beni

kalpten götürmeyin, şekerimi yükseltmeyin… demişti.

Ahmet’le Ömer’in bu hareketlerine bende uymuştum,

- Sayın Bakanım… demeye başlayınca, O da bana :

- Sayın İl Başkanım nasılsınız ? demez mi ?

Bir ara kulağıma eğilip:

- Erolcu’ğum, yahu sen böyle deme, bu hergeleler bizi

kandırmasınlar… diyordu.

-263-

Abdulkadir KAÇAR

- Vallahi, sanmam, siz bakan, bende İl Başkanı olursam,

herhalde bu iki kişiyi önemli yerlere getiririz.

Politika’nın Büyük Türkiye Partisi aşamasında ilk renkli

görüntülerdi. Bu renkli ve zevkleri bir süre yaşamam bana

hayatımda değişik duygular tattırdı… Öyle ki, Ankara da bile

Ömer Bilgin sayesinde girip – çıkmadığım yer kalmamış,

yeni dostlar edinmiştim. Özellikle evi gibi bir yer olan Stad

Otel’de Ömer’in havası çok yüksekti… Ömer sadece bana

değil, herkesi Bakan, Müştesar, Emniyet Genel Müdürü,

Çukobirlik Genel Müdürü yapardı. En yakın arkadaşı olan

Bankalar Karakolu’nun Başkomiseri Cumhur’u her gün bir

ilde, Van’da, İstanbul’da, Ankara’da görevlendiriliyordu.

Sonunda Muğla’ya Trafik Şube Müdürü yaptırmayı

başarmıştı. Cumhur bir gün bana şöyle dedi :

- Erol, Ömer’in dediklerinden bir şey olacağı yok, sana

yaptıklarını bu gün de bana yapıyor kereta…

-264-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

24 SAATTE MDP'Lİ OLDUM

Güney Haberden ayrılacağım sancılı günler yaşıyordum,

o sıralarda da Anavatan Partisi kuruluyordu. Bahsettiğim

BTP açılmadan kapanmıştı. Gazetede Kenan Gedikoğlu

birlikteydik. Ben şiddet politikasını yönlendiriyordum. Bir

öğle üzeri acıktım.

- Kenan, ben bir şeyler yemeye çıkıyorum, istersen gel.

- Yok Erol, ben buradayım.

- Bir saate kalmaz gelirim, demiştim.

Ben çıkmışım, o sarıda Anavatan'ın kuruluş hazırlıklarını

yapan, çok sevdiğim insan Ledin Barlas Çukurova Kulübü

Başkanı Ergin Savcı'yla gazeteye gelmiş, sormuşlar...

- Erol yok mu?

- Yemeğe gitti, deyince

- Biz Anavatan Partisi'ne kendisini kurucu üye olarak

almak istiyorduk. Ama, Ankara bizden çok acil isim bekliyor,

bu şansını kaybetti, demişler.

Düşünebiliyor musunuz! Eğer ben, yemekte olma-

saydım, Ledin abilerle orada buluşsaydım, Anap'ın kurucu

üyesi olacaktım. Çünkü gazeteden Okuroğlu'nun ortak-

lığından kopmak için bunu yapacaktım. Yemekten

döndüğümde, Kenan sakin sakin:

- Erol, Ledin abi seni sordu ama yoktun...

-265-

Abdulkadir KAÇAR

Fazlada üzülmedim. Canım da sıkılıyordu, sevinmedim

de öyle karışık bir gün yaşamıştım.

Bir gün sonra kardeşim Erhan telefon açtı:

- Abi, yeni kurulan Turgut Sünalp'in partisi konusunda

Yılmaz Hocaoğlu ile Süreyya Kayar seni ziyarete gelecekler,

ne dersin?

Düşündüm:

- Gelsinler, dedim.

Büyük masanın başında karşıladım. Horoz partisi

kurlmuştu. Yılmaz Hocaoğlu Kardeşim Erhan'ın liseden

arkadaşıydı. Gür ve huşu dolu sesiyle eski bir arkadaşım

olarak beni kucaklarken:

- Erol doooost nasılsın? Seni aramızda görmek için

buralara kadar geldik.

Bir süre sohbat ettikten sonra gazeteden kopabilmek

için de aradığım bahaneye kavuşmuştum. O sırada Yılmaz

Hocaoğlu, sevdiğim Süreyya Kayar'ın ısrarı, Erhan Erk'in de

onlara raportörlük yapması hoşuma gitti.

- Peki, sizinle çalışacağım... deyince.

24 saat içinde MDP'ye girdim.

Sözlerimin başında da belirttiğim gibi eğer yemeğe

gitmeseydim Anap'lı olacaktım. Ama şimdi MDP'liydim.

Başımada duracağı zaman ruhelit şansı başka yere kayıyordu.

MDP'de de zar tepemde çok fazla dönecekti ama orada da

şansı kaçıracaktım.

Adana'ya dönüp, il başkanı olmayı düşünürken bir

haber geldi:

-Milli Güvenlik Konseyi , Büyük Türkiye Partisi'ni veto

etmiş. Yeni parti açılmadan kapanmıştı.

-266-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Ömer'le oturup kara kara düşünmeye başlamıştık.

Kendimi her şeyimle teslim ettiğim Ömer:

- Abi sen kafanı yorma. Ankara'ya kapağı atar, başka

şeyler çeviririz, diyordu.

O yıllarda Yahya Demirel de cezaevindeydi.  Elimde

Pazartesi gibi çok büyük etkili bir haftalık gazetem vardı.

Yahya'nın suçsuzluğunu falan yazarak Yargıtay üyelerine

dağıtıp, onun cezaevinden çıkmasına da yardımcı olmuştum.

20 yıllık arkadaşım olmasına rağmen Ömer gibi bin bir

surat olmayı başaramadım. Çünkü o zaman bin  bir surat

olmak gerekiyordu. Eğer bunu gerçekleştirseydim, şimdi

çok farklı yerlerde olurdum.  Gerçekleştirmem de olanaksızdı.

Çünkü ben çok çabuk öfkeleniyor, duygularımı belli ediyor,

sert yazan, sert konuşan bir adamdım.

Rulet oyununa benzettiğim politikada Büyük Türkiye

Partisi kurulsaydı, şan zarı kafamın üstünde duracaktı. Belki

Adana İl Başkanı, ya da Belediye Başkanı olarak kaderim

değişecekti. Ama bunlar olmadı.

-267-

Abdulkadir KAÇAR

ÖLDÜRME YETENEĞİ OLANLAR

POLİTİKADA YAŞARLAR

Politika bir açıdan bakıldığında yaşamak için öldürme

uğraşıdır. Ancak ve sadece öldürenler, öldürmek isteyenler,

bu yeteneği doğuştan olanlar politikaya girmelidir. Üstelik

öldürmek yeteneği doğuştan var olmalıdır. 'Ahde Vefa'

sözcüğünü politikaya aramaya kalkanlar yanılırlar. Bu konuda

yakınanlara tavsiyem sakın ola ki kemsiye güvenmeyin.

Sırtınızı dönmeyin. Rakibinize en küçük bir şans tanırsanız,

hısmınız bir gün gelip sizi öldürür. Bu konuda Adana

Politikasının yetiştirdiği büyük ustalardan Selahattin Çolak'ın

şu sözü geçerlidir:

"POLİTİKADA ACIRSAN, ACINACAK HALE

DÜŞERSİN"

Politikadaki bu acımasızlığın bir göz atacak olursak

çok eski çağlara uzanmasına rağmen, 620 yıl hüküm süren

Osmanlı Padişahlarından Fatih Sultan Mehmet, "YAŞAMAK

İÇİN GEREKİRSE KARDEŞİNİ BİLE ÖLDÜRECEKSİN,

DEVLETİN BİRLİĞİ - BÜTÜNLÜĞÜ İÇİN KARDEŞLERİN

KATLİ VACİPTİR" diyerek bu öldürme eylemini ferman-

laştırmışlardır. Bu nedenle de padişahlar öz çocuklarını,

kardeşlerini boğdurarak öldürmüşlerdir. Ancak, saltanatlarını,

iktidarlarını bu şekilde korumuşlardır.

-268-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Günümüzde ve gelecek sonsuz yıllar boyunca da bu

kurallar geçerli olmaya devam edecektir. Bu gün hasmını

öldürmek illa silahla vurup, fiziki olarak yok etmek değil,

onu en hassa bölgelerini etkileyip, yetkilerini alıp, etkisiz ve

yetkisiz hale getirmektir.

İşte buradan yola çıkarak Adana politikasının son 35-

40 yılını değerlendirmek istiyorum. Bu öz eleştiride gerek

CHP, Demokrat Parti, Adalet Partisi ve  bu günkü partiler

döneminde milletvekillerinin hepsi bürokrat katliamı

yapmışlardır. Çünkü Osmanlı Sarayında olduğu gibi başarılı

bürokratların kafasını kopartmışlardır.  Çünkü, başarılı

bürokratları yaşattıklarında ileride kendilerine rakip olacağını

bildikleri için hiçbirine yaşama hakkı tanımamışlardır. O

nedenle bürokratlara buradan sesleniyorum:

- Ben idealist bir bürokratım.

- Ben çok başarılı bir genel müdürüm.

- Ben çok başarılı bir bölge müdürüyüm, dediğiniz anda

politikacı sizi öldürecektir. Hatta öyle ki, bulunduğunuz yere

sizi tayin ettiren milletvekili bile olsa sırtınızı döndüğünüzde

hançerini saplayacaktır.

İşte Adana politikasının 35-40 yıllık politik panoraması

budur. Bu nedenle Başkent'te Adanalı ne bir genel müdür,

ne bir müsteşar, ne de diğer seksiyonlarda birer başarılı kişi

çıkmamıştır. Çıksa bile kısa zamanda  yakalanıp, birer birer

yok edilmiştir. Birkaç tane de son yıllarda çıkmasına rağmen,

onlar da politik alanda silinip gitmişlerdir. Politikaya atılacak

bürokratlara da önerim şudur:

İyi bir müsteşarsanız.

-269-

Abdulkadir KAÇAR

İyi bir genel müdürseniz.

İyi bir genel müdür vekiliyseniz.

İyi bir bölge müdürüyseniz, aklınızda da ileride politika

yapmayı koymuşsanız, sakın ola ki en yakınınıza bile:

- Ben politika yapacağım, demeyin...

Sakın ola ki, idealistlikten söz etmeyin. Çünkü idealist

olanların ileride başarılı birer politikacı olacağı düşünülür.

İdealist olsanız bile bunu çevrenize sakın ola ki göstermeyin.

Çünkü öyle olduğu an, etrafınızda birkaç kişi de sizi alkışladı

mı? O yörenin milletvekili Ankara'da rahatsız olarak, sizi

yok edecektir, yani öldürecektir. Nasıl olacaktır bu? Yerinizden

edecektir. Başka kentlere tayininizi çıkarttıracaktır. Tüm

bunlar olmayınca özel yaşamınızla oynayacaktır. Çünkü

politika isimli oyunun kuralı budur. Bu kurala göre oynayacak

olan siyasetçi, rakip olabilecekleri önceden öldürecektir.

Yani, politikada öldürme yeteneği olanlar yaşarlar.

-270-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

ADANA’NIN İKİ DEV POLİTİKACISI,

DURAK VE ÇOLAK’TIR

Ben poltikada anlattıklarımı örneklerle kanıtlamak için

yerel politikayı anlatmak istiyorum. Dolu dolu yaşadığım,

hatta yönlendirdiğim, tanığı olduğum için yerel politika

anılarım çok zengindir. Örneğin Adana’da son 30 yıl içerisinde

iki tane politikacı yetişmiştir. Bunlar Aytaç Durak ve Selahattin

Çolak’tır. İkisi de zaman zaman iyi dostlarım, en iyi arkadaş-

larımdır. Hatta daha da öteye, benden gelen mertlikler vardır.

Ancak zamanla özverilerimin karşıladığını bulamadığım gibi

bir de baktım ki, felaketin göbeğine düşerek zararlarını

görmüştüm.

Politikacının bu acımasız kurallarına rağmen, gerek

Selahattin Çolak gerek Aytaç Durak önemli yerlere gelebilir.

Çok daha farklı olaylarda olabilirdi, ama üzülerek

belirtmeliyim ki, bunların hiç birisi olmadı.

Burada şunları da itiraf etmem gerekiyor ki ; Selahattin

Çolak’ta Aytaç Durak’ta Adana için büyük şans olan, her

ikisi de büyük yetenek olan, politikayı çok iyi bilen kişilerdir.

Aytaç Bey’in politik zekası, Rus Satranç şampiyonu Yuri

Kasparov gibidir. Selahattin Bey ise daha cesur, atak,

korkusuz, örgütçü hareket eden ve bu yönüyle de başarıyı

yakalamıştır. Birlikte politika yaptığımız içinde Aytaç Durak’ın

politikasını her zaman tercih ederim, zekasından zaman

zamanda çok yararlandığımı itiraf etmek istiyorum.

-271-

Abdulkadir KAÇAR

SIKIYÖNETİM DÖNEMİNDE

SELAHATTİN ÇOLAK LOBİSİ  YARATTIM

 Türkiye 12 Eylül 1980’e doğru yaklaşırken anarşi kana

doymayan bir canavar haline gelmiş, Adana’da ile Günde 4-

5 kişi öldürülüyor ve cesetleri at arabalarında sürekleniyordu.

Kimin ne zaman katledileceği belli değildi. İşte böyle bir

vahşet içinde sivillerden demokratik bir anlayış beklenemezdi.

Bu da askeri davet ediyor, gereğini yapması davetiyesi

çıkartıyordu. Başka bir deyişle 12 Eylül’ün her zaman meşru

olduğuna inanmıştım. Çünkü, bu darbe bir gün, bir gecede

oluşmamıştı. İnsanlarımız Türkiye’de neden sağcı solcu diye

ikiye bölünmüştü ? Politikacılar neden başarısızdı ? Hepsi

de bir ananın çocukları olan sağcı – solcu diye ayrılan gençler

ellerine silahları alıp nasıl canavarlar haline dönüşmüştü ?

Ben 12 Eylül’ü meşru bulduğumu, yapılması gereken bir

hareket olduğunu söylerken hep aksini düşünmüşümdür.

Eğer, bu harekat yapılmamış olsaydı, Türkiye yüzde yüz iç

savaşa girecek, ülke toprakları ikiye bölünmüş olacaktı. Ve,

sağcı – solcu diye masum kamplara bölünen insanlarımız

bunu bilinç dışı olarak yapacaklar, kendilerini ülkerinin

parçalanmasında bir kobay olarak kullanan insanların gerçek

yüzelerini daha sonra gördüklerinde tanımayacaklardı…

-272-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Burada bir vahşetin, bir kıyının panoramasını çizerken

şunlarıda vurgulamak istiyorum :

O dönemde yeni yeni sloganlar atarak demokrat bir

tavırla ortaya çıktığını iddia eden solcular, nerede fakir polis,

öğretmen, bekçi, öğrenci, sanatkar, varsa onları katlettiler.

Hem sağcıların, hem de solcuların, 15 bin kişinin katledildiği

1980’e kadar gelen olaylarda bir tek zengin kişiyi öldürme-

mişlerdir. Rüşvet, anarşi döneminde de oratay çıkarak,

katliam yapanları etkilemişti. Başka deyişle, yaşayabilmek

için gerek sağ, gerek sola paralar hortumladıkları için

kendilerini bu savaştan tecrit etmişlerdir.

12 Eylül 1980 ihtilalinin Adana yönüne bakacak olursak,

darbe sabahı ben Güney Haber Gazetesi’nin başındaydım.

6. Kolordu ve sıkı yönetimin ilk paşası da, ufak – tefek ama

sapına kadar asker olan tanıdğım en cesur paşaralardan

Nevzat Bölügiray’dı. İhtilalle birlikte, şeytanın temsilcisi olan

siviller, masumiyetin temsilcisi askerlerle kanca atmaya,

onlarla iş birliği yapmaya çalışmışlardı.

- Nasıl tanışırız askerle ?

- Asker neden hoşlanır ?

- Acaba, bir işimizi hangi yollarla halledebiliriz ?

Bunların hesaplarını yapıyorlardı…

12 Eylül 1980’nin Adana Belediye Başkanı da Selahattin

Çolak’tı, ve son derece başarılı çalışmalar yapan, halkıyla

bütünleşen, halkını seven, bir kişiydi. Hele hele o günlerde,

gazeteciolarak benim kafamdaki yeri doldurmayan

kahramandı. Türkiye’de Selahattin Çolak’tan başarılı ve daha

büyük Belediye Başkanı yoktu. Bir insana tapılır mı ?

Kelimenin tam anlamıyla ona tapıyordum. İhtilalle birlikte

başkan Selahattin Çolak’a bir şey olacak diye aklım gidiyordu.

-273-

Abdulkadir KAÇAR

Hem hizmetleri sayısız ve sınırsızdı, Adana tarihinde

görmediği büyük hizmetlerle tanışıyordu, hem konuşması

etkiliydi, hem de yakışıklı, halkının gönlünde bir kahra-

mandı… İhtilalciler Türkiye’nin tüm Belediye Başkan-larını

görevden bir bir el çektirirken, ben o günlerde sıkı yönetim

ve asker korkusunu düşünmeden sabahlara kadar çalışarak

onun yaşamını, çalışmalarını anlatan SELAHATTİN ÇOLAK

özel sayısı çıkartmıştım. Onun ne kadar başarılı, ne kadar

özverili, halkı ne kadar çok sevip – tanıdığını, taraflı– yansız

hizmetler yaptığını anlattığım o özel sayıda 1. Sayfada attığım

manşet şöyleydi :

TÜRKİYE’NİN EN BÜYÜK BAŞKANI SELAHATTİN

ÇOLAK’TAN DAHA BÜYÜK YOK, BÖYLE BİR BAŞKAN

SAKIN OLA Kİ GÖREVDEN ALINMAMALIDIR.

İşte bu sıralarda Nevzat Bölügiray Paşa gitmiş, yerine

Burhaneddin Biga’lı atanmış, soruşturmalar başlatmış, kriz

masası da oluşturmuştu. Bende sıkı yönetim çok samimiyet

kurmuştum. Gerek kurmay başkanı, gerek Burhaneddin

Paşa, ile sık sık görüşüyor, Selahattin Çolak sevgisi’yle kulis

yapıyordum. Bu davranışımda beni tehlikelere itiyordu.

Selahattin Çolak’ın saf ve masumluğundan söz eden bir

kulisin başında da Adanaspor Antrenörü Gündüz Tekin

Onay’ın ağabeyi Yılmaz Tekin Onay vardı, O da asker kökenli

olduğu için kolorduya rahatlıkla girip – çıkıyordu.

Selahattin Çolak’a zarar gelmemesi için bir araya

gelmiştik. Bu fikrimizi Kurmay Başkanı Albay Turgut

Nasun’la, Bilga Paşanın yardımcısı Mümtaz Ün’e de aşıla-

mıştık. Birkaç defada Selahattin Çolak göz altına alındı,

alınacak diye duyduğum için :

-274-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

- Böyle başkan nasıl gözaltına alınır ?

- Sayın Çolak’a nasıl soruşturma açılır ? diye itirazlar

ediyordum… Aklanması içinde elimden gelen her türlü gayreti

göstermiş Burhaneddin Bigalı Paşa’ya da etki etmeye başla-

mıştım. Bir gün Bigalı Paşa’nın huzuruna çıktım :

- Erol, kulislerini duyuyorum, anlıyorum. Sen Bölügiray

Paşa’dan bana emanetsin. Seni seviyoruz ama bu propagan

da işinden vazgeç.

- Hayır paşam, Adana’ya hizmetleri olan büyük bir

başkan, Selahattin Çolak için bunları söylerim :

- Bekle gör… demişti.

Bigalı’dan azar işitmeme rağmen Turgut Nasun, Yılmaz

Tekin Onay, Mümtaz Ün Paşa ile aynı şeyleri söylemeye,

yukarıya iletmeye devam etmiştim. Bir gün makamındayken

bir telefon geldi, Sekreter:

- Sıkı yönetimden arıyorlar… deyince rahmetli Kenan

Gedikoğlu :

- Ben yokum, ben yokum, Erol burada ona bağla…

demişti.

Gülümseyerek telefona çıktım, sıkı yönetim Sekreteri

Fikret Albay’dı.

- Erol, yarın sabah, yıkan giyin, traşını ol, duanı et ve

Kolorduya gel.

Bende şafak atmıştı, bu çağrıda bir farklılık bir mesaj

vardı.

- Hayırdır Albayım ?

Sen dediğimi yap.

Ertesi sabah erkenden gidip yukarı çıktığımda biraz

bekleyin, biraz sonra size bilgi verilecek.

Beklemeye başladım, ama o günlerde her gün yüzlerce

kişi gözaltına alınıyor, yargılanıyor, cezaevine konuluyordu…

-275-

Abdulkadir KAÇAR

Adana da o gün oluşan farklı atmosferden etkilenmemek

olanaksızdı…

Bir süre sonra beni tanıyan bir subay geldi, telaşlıydı.

- Erol, biraz bekle Paşa çok sinirli, yatışsın sonra seni

içeri alacağım.

Dizlerimin bağı çözülmüştü, biraz sonra içeriye doğru

yürüken, ayaklarım geriye geriye gidiyordu sanki. İçerisi

biraz loştu, bir yanda mini bir meclis toplantısı yapılıyordu…

Bu mecliste Turgut Nasun, Mümtaz Ün, Yılmaz Tekin

Onay’ı gördüm, Burhaneddin Bigalı Paşa, her zaman:

- Erol’um hoş geldin… derken:

- Erol Bey, biraz yaklaşır mısınız ?

Ben hemen askeri adımlarla yaklaştım, hazırol

vaziyetine geçtim. Bir gün önce orduevinde dost olarak çay

içtiğimiz Paşa bu gün farklı konumda, bende farklıydım.

Paşanın yüz hatları simsiyah olmuştu. Öfkeyle sağ yanına

doğru eğildi, masasından bir dosya çıkarttı, bana doğru attı:

- İşte dosya… dedi.

Afalladım,

- Hayırdır Paşam ?

Anlamamıştım ki, lobi oluşturduğum Selahattin Çolak’la

ilgili bir iddia dosyasıydı. Benim bu kulislerim adamların

laflarını karıştırmıştı… Herkes korkudan birbirlerine

bakıyordu, dosyada ne olduğunu da bilemiyordum. Ama,

asker bana korkuyla birlikte saygınlık ve güvende telkin

ediyordu. Masaya yaklaştım:

- Paşam paşam bir iki kelime konuşmama izin verir

misiniz ?

- Konuş Erol Bey konuş…

Yılmaz Tekin Onay dudaklarını ısırıyor, Turgut Nasun

Paşa kıpkırmızıydı, onlarda ne olduğunu bilemiyorlardı.

-276-

Tek Kişilik Gazeteci Okulu - Erol ERK

Mümtaz Bey çok klasik saf ve temiz bir paşaydı, sürekli

gülümserdi. Ama bende Çolak’a o kadar çok bağlıydım ki,

onu o kadar çok seviyordum ki, insan demek ki, o atmosferde

her şey yapabilirmiş. Benim içim o savunulması gereken bir

kahramandı, bizde onu kurtarmaya çalışan fedaileri ve

yardımcılarıydık…

- Paşam, benim dosya elinizde, neler yaptığımı kim

olduğumu biliyorsunuzdur.

- Biliyorum Erol Bey, zaten bilmesem şimdiye kadar

seni çoktan zındana atmıştım bile…

- Paşam şunu da bilmenizi istiyorum ki, ben Erol Erk

olarak yoksuzluk, haksızlık, adaletsizlik yaparım. Ama, bir

Selahattin Çolak böyle bir şey yapmaz.

Paşa bu sözlerim üzerine hiç konuşmadan yüzüme bir

dakika süreyle baktı, baktı, baktı… Çok keskin ve kararlı

tavrım karşısında hiçbir şey söylemeden dosyayı alıp

çekmecesine attı…

Benim Selahattin Çolak’la ilgili söylediklerime, hala

yaşıyorlarsa, Turgut Nasun, Mümtaz Ün ve Yılmaz Tekin

Onay tanıktır. Eğer, ben orada, Selahattin Çolak’la ilgili sözler

söyleseydim, her şey farklı olabilirdi. Ve, Sayın Çolak, bundan

büyük zararlar görebilirdi. Ama, ona olan inancım, saygım,

bağlılığım, yaptığım savunmam paşaların bile fikrini

değiştirmeye yetmişti.

Ha, yaşamımı ortaya koyarak savunduğum, zındana

atılmayı göze alarak söylediğim bu ifadem ve davranışım

Çolak tarafından çok mu takdir gördü ? Beğenildi ? Hayır.

Sadece bir televizyon programındaki canlı yayında.

- Erol Erk’te bana sıkı yönetimde yardım etmişti…

diyebildi…

-277-

Abdulkadir KAÇAR

ABDULKADİR KAÇAR’IN YAYINLANMIŞ DİĞER ESERLERİ...

Çivi (Günlük Yazılar)

Kılçık (Günlük Yazılar)

Dan Dan Adana’dan (Ortak Kitap)

Çukurova Evliyaları

Mini Şiirler

Mini Şiirler-2

Hazır Değilim Ölüm (Şiir)

Denemeler

Büyük Kitap

Adliye ve İnsan (Fotograf Katalogu)

Adana Belediye Meclisi (Fotograf Katalogu)

Deli Yücel’in Anıları

Sevgi Sensin

Sevgiye Yolculuk

Düşünüyorum

Altın Fırsat

Günce ve Fotograflarla Adana Deprem Gerçeği (Ortak Kitap)

Genç Şiir 93

Yazar-Çizer Dünyası (Ortak Kitap)

Yoksulluğun Erdemleri

Üstün İnsan

Çağın Efendisi Para

Kel Tekin’in Anıları

Chp’nin Ulu Çınarı Nebile Ataç’ın Anıları

Kırım TATAR Türkleri

Son Filozof Abdulkadir Kaçar

Yaşam Bana Ben Kendime Ödülüm

Vasiyet

Ölüm Kitabı

Youtube’nin Son Kahramanı Abdurrahman Boztaş...

Sen Hangisisin?

Sanalizm,

Ceyhan daki Kırım Türkleri

....

-278-