(Tüm bunlar bir nefeslik sürede oldu…)
Bir nefeslik ilk görüntü;
Sonsuz gibi görünen geleceğinden aldığı derin nefesini;
Sonsuz geçmişe bıraktı…
Bitmeyeceğini düşündüğü:
Geleceğinden yeni bir nefes daha aldı;
Eskisini geçmişin sonsuzluğuna bıraktı…
Bir nefes daha,
Bir nefes daha aldı…
Bir nefeslik sürede düşüncesiyle evrende iki üç kez
dolaştı…
…
Başka bir nefeslik görüntü;
Nehrin kenarında nefesini tutan kişi;
Heyecanla suya atladı…
Birkaç saniye sonra, çırpınarak başını hızla dışarı
çıkarttı;
Eski nefesini hızla geçmişe bıraktı;
Sonsuz geleceğinden yeni bir nefes aldı,
Eskittiğini yine geçmişe bıraktı, rahatladı…
…
Ve diğer bir nefeslik görüntüler;
Bir nefeslik sürede adam gökyüzüne baktı;
Başının üstünden binlerce leyleğin geleneksel
göçlerine başladığını gördü…
Eski nefesini hızla geçmişin sonsuzluğuna bıraktı;
Geleceğinden yeni ve taze nefesini hızla içine çekti…
…
Otobüs şoförü bir nefeslik sürede frene bastı ve
durdu;
Bir yolcu indirdi;
Geleceğinden bir nefes daha aldı…
Dikiz aynasına bir nefeslik baktı;
Kendine gülümseyip saçlarını düzeltti…
Direksiyonuna daha sıkı sarılıp hareket etti…
…
Kalkışa hazırlanan uçağın kapısını kapatmadan önce
hostes;
Alandaki manzaraya bir nefeslik sürede yeniden göz attı…
İçinde eskiyen nefesini alandaki geçmişin
sonsuzluğuna bıraktı;
Geleceğinden yeni bir nefes alıp kapısını içeriden
kilitledi…
Uçak bir nefeslik süre sonunda hareket etti…
…
Genç adam, motosikletinin izlerini geride,
Zamanın sonsuzluğuna bırakarak zınk diye durdu;
Eski nefesini sonsuzluğa bıraktı;
Geleceğinden yeni bir nefes alarak;
Sonsuz geleceğe doğru tekrar gaza basıp yeni izler
oluşturarak gitti…
…
Anasından doğan bebeğin nefes alması için;
Ebe poposuna birkaç tokat attı…
Bebek, ilk nefesini ciğerlerine çekip hem ağladı,
hem de hayat yoluna aldığı ilk nefesiyle başladı…
…
Ambülâns sirenini feryat edercesine çaldı…
Araçlar sağa sola kaçışıp, ambülânsa yol verdiler…
Hemşire; hem içindeki nefesini sonsuzluğa bıraktı;
hem geleceğinden taze bir nefes aldı;
Hastanın kalbine sürekli masaj uyguladı…
…
Gazeteci bilgisayarının tuşlarına son kez dokundu;
Arkasına yaslandı;
İçindeki nefesi zamanın sonsuzluğuna gönderdi;
Gelecekten yeni ve derin bir nefes aldı…
Yazdıklarını beğendi, kendi kendine gülümsedi…
…
Genç biriktirdiği nefesini içinde tutarak,
sevgilisinin dudaklarına öpücük kondurdu…
İçindeki nefesini sonsuz geçmişe bırakıp;
Geleceğinden yeni bir nefesi içine çekti…
İkisi de inanılmaz rahatladı…
…
Yazar camekân dolusu ödüllerine göz attı;
Bir nefeslik sürede,
-Büyük başarılara imza atmışım, diye düşündü;
İçindeki nefesini geçmişe bırakıp, sonsuz
geleceğinden;
Derin bir nefes alıp arkasına mutlu biçimde yaslandı…
Kendini kutladı…
…
Adam odasındaki saate baktı;
İçindeki eski nefesini sonsuz geçmişe bırakıp,
Geleceğinden derin bir nefes aldı;
Yelkovanın akrebin üstüne binip indiğini görüp
gülümsedi…
İçinden farklı şeyler düşündü…
…
Takvimin yaprağını çeviren adam;
-Ne çok günler geride kaldı,
-Bu kadar günler kadar daha yaşayabilecek miyim acaba?
Diye düşündü…
İçindeki nefesini sonsuz geçmişe bıraktı; sonsuz geleceğinden
yeni bir nefes aldı…
Balkona çıkıp, dış dünyaya bir nefeslik sürede göz
attı…
Hastanelerde solunum cihazına bağlı;
Nefes alamayan hastaları düşündü;
Yaşamak gibisi yok; nefes alıp vermek ne büyük
mucize diye içinden geçirdi…
…
Telefonuna gelen eski mesajları sildi…
Askerdeki siyah-beyaz fotoğrafına göz gezdirdi…
-Ne o fotoğraftaki benim, ne de ben fotoğraftakiyim,
diye içinden söylendi…
İçindeki nefesini sonsuz geçmişe bıraktı;
geleceğinden derin bir nefesi içine çekti…
…
Kaldırımda yatan köpek;
İçindeki eskiyen nefesi sonsuz geçmişe bıraktı;
Geleceğinden bir nefes alıp, uykusuna devam etti…
…
Kalem ve kâğıdına sarılan yazar;
Derin nefesini geçmişin sonsuzluğuna bırakıp, geleceğinden
yeni ve derin bir nefes aldı;
Kâğıda imzasını attı…
-Nefesin mucize olduğuna şimdi daha çok inanıyorum,
dedi…
…
Yan otururken nefesinin daraldığını hisseden
öğretmen;
İçindeki nefesini sonsuz geçmişe gönderdi;
geleceğinden yeni bir nefes aldı…
Rahatladı; oturuşunu düzeltip hayallerine daldı…
-İyi ki salgın hastalardan biri değilim; ya nefes
alamasaydım, diye içinden geçirdi…
…
Tablacı son sesiyle;
-Domatessssssss! Diye mahalleye bağırdı…
Boğulacak gibi oldu, geleceğinden hızlı biçimde bir nefesi
içine çekip rahatladı…
-Ohhhh dedi, nefes almak ne kadar güzel…
…
Bir nefeslik süredeki bazı insan farklı düşünceleri
şöyleydi;
-İyi ki maske takıyorum, sosyal mesafeyi koruyorum,
hijyen kurallarını uyguluyorum…
-Bayrağım ne güzel diye içinden geçirdi…
-Bilgisayarındaki yazısına son noktasını gururla
koydu…
-Vasiyetini yazmayı düşündü, vazgeçti…
-Işık hızında binlerce düşünce zihninden geldi
geçti…
-Sayısız hayalleri bir kurdu, gülümsedi…
-Saatinin pilini değiştirdi…
-Hayatın mucize olduğuna inanabileceğine yoğunlaştı…
-Bilgisayarın ekranında gördüğü bir gül demetini
izledi…
Bunların hepsi bir nefeslik sürede oldu…
SONUÇ OLARAK;
Televizyonda izlediği bir haberde;
Doktorların ve hemşirelerin nefes alması için
başucunda çırpındığı;
Ama kurtaramadığı covit-19 virüs hastalarının hayatını
düşündü…
Sonra gözünün önünden film şeridi kendi hayatı gibi
geçti…
Şimdilik sağlık ve iyi nefes alıyordu…
Derin nefes aldı, verdi, aldı verdi…
Sağlıklı olmak, olabilmek;
Nefes almak ve alabilmek ne büyük mucizeydi…
Hayatıyla, nefesiyle gurur duydu mutlu oldu…
Varlığını bu şekilde korumaya devam etmek için kendi
kendine söz verdi…
UNUTMAMAK GEREKİR;
HAYAT ASLINDA NEFESTİR;
NEFESTE HAYATIN KENDİDİR…
BİRİ OLMASA ÖTESİ DE ASLA OLMAZ…
Abdulkadir KAÇAR 2020 ADANA, Türkiye…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder