Bu gün sizlere kar
kültürümüzden söz etmek istiyorum...
Hani şu
televizyonlarda, sinemalarda, gazetelerde, dergilerde gördüğümüz; Adana dan TOROSLAR ın tepesinde uzaktan
izlediğimiz kardan söz etmek istiyorum;
Her 25-30 yılda kent merkezine bir üç beş santim yağdığında
görüp şaşırdığımız, hayretler içinde kaldığımız kardan ve kar kültürümüzden söz
etmek istiyorum...
Bir soru sorsam;
-Kar sever misiniz?
-Kar la aranız nasıl?
-Karla kaç yaşında tanıştınız?
-Kar görmekten hoşlanır mısınız?
...
Yanıtlarınızın çeşitli olduğunu biliyorum...
Şuna da İnanıyorum ki;
ve kendimden yakınlarımdan biliyorum ki ;
Adana nüfusunun yüzde 90 ı karla tanışmadan onu ellerine
almadan, tadına bile bakamadan, ölüyorlar...
Çünkü Toroslar’ın başından eksik olmayan bu mucizevi beyaz
örtü Adana’mıza kadar inmiyor...
İnsanlarımız; Adana da dünyaya geldi diyelim;
Doğuyor kar yok,
Çocuk oluyor kar yağmıyor,
Delikanlı oluyor kar yok,
İş sahibi oluyor kar yağmıyor,
Emekli oluyor kar yağmıyor
Yaşlanıyor kar yok...
Ve ölüp gidiyor...
...
Hele hele işleri yoğunsa ;
Dünya işlerine kendisini kaptırmışsa insanlarımızın yüzde
90’ınından fazlasının ömrü karla
tanışmadan sona eriyor...
...
Oysa 70 kilometre uzağımızda,
Toroslar’ın karı
çıplak gözle Adana’ mız dan pırıl pırıl görünüyor...
...
Ancak halkımız kar konusunda bilgisi olmadığı,
Yaşamına kar girmediği için bu doğal güzelliklerden uzakta
kalıyor...
....
Çok az sayıdaki insanımız,
Otomobili ve parasal olanakları olanlar da yılda bir iki
defa Şubat, Mart aylarında Toroslar’a kar görmeye gidiyorlar...
Düğüne- bayrama gider gibi...
Karla ilk defa karşılaştıklarında; sanki ay a ayak basmış, ay a inmiş gibi şaşırıp
kalıyorlar...
....
Sağ olsun bir gurup arkadaşımın yönlendirmesiyle;
Dün Toroslar a bu kış mevsiminin karını görmeye gittik...
Hava soğuktu; Tekir in çevresindeki vadilerde kar vardı...
E-5 karay yolunun her iki tarafında yüzlerce insan vardı...
Otomobili olan,
Kamyonu olan,
Minibüsü olan aileler çocuklarıyla kar görmeye, piknik
yapmaya gelmişlerdi...
...
Döşeme mahallesinden gelen 12 kişilik aileye sordum;
-Şu ana kadar hiç kar görmüş müydünüz?
Gülümsediler,
Biraz da utangaç biçimde soruma yanıt verdiler;
-Hayır görmemiştik... Şu anda bu gün ilk defa kar görüyoruz,
dediler…
-Yani, dedim;
12 kişilik bir aileden kimse kar görmemiş miydi?
-Sadece ben görmüştüm dedi ailenin beyi...
Nakliyatçı olduğu için; sık sık seyahat ediyormuş... Karlı
memleketleri gezme, kar la tanışma olanağı buluyormuş...
...
Başka bir Adana lı hem şehrim gurubumuzla konuştum;
-Galiba karla yeni tanıştınız...
Karı nasıl buldunuz? Dedim..
Televizyondan görüp yaptıkları kardan adamın çevresinde, cep
telefonuyla fotoğraf çektirirlerken bir yandan da;
-Harika...Şahane...Çok güzel...diye çığlık atıyorlardı...
...
70 ine merdiven
dayamış Bir hanımefendi de ;
İlk defa karı avuçlarına aldığını tadına baktığını
söyledi...
-Nasıl buldunuz? Dedim..
-Gerçekten doğanın mucizesi kar... Şimdiye kadar tanışmamış
olmaktan üzüntü duydum, dedi...
Ve ekledi;
Şu anda soluduğum hava, dünyanın en saf, en temiz havası...
Kendimi birden 20 yaşındaki kadar gençleşmiş hissettim...
Bu mucizevi bir olay, dedi...
Çocuğuyla birlikte karların üzerinde yürümeye çalışan;
Bu hanımefendi; dedesinin, ninesinin kar görmeden doğup, büyüyüp,yaşlanıp
Adana da geçen yıl ikisinin de öldüğünü
anlattı...
Gerçekten çok ilginçti...
....
Evine götürmek için karları poşete dolduran bir ;
Başka bir yurttaş da ;
-Benim annem babam da şu anda 80’lerini geçtiler ama hala
kar görmediler...
Çok merak ediyorlar...Ölmeden önce onları Toroslar a getirip
kar la tanıştıracağım.... Bu hafta sağlıkları bozuktu, ama;
Gelecek haftada onları mutlaka Tekir e getireceğim, dedi...
....
Orta yaşlarda bir iş adamı;
-Ben dedi; karla 40
yaşımda tanıştım; çocuklarımın daha önce tanışmasını istediğim için Tekir e
geldik, şu anda buradayım...
Çocuklar kar a bayıldı, dedi...
...
Uzun saatlerdir karların üstünde piknik yapan
Başka bir gurup;
-Abi Adana ya iyi ki kar yağmıyor... Yılda bir ya da iki kez
kar görmek için Tekir e, Bürücek yaylasına geliyoruz... Ama onu yakından
tanıdıkça, fazla sevmiyorum...
Buz tutan şu yerlere bakın... Vallahi ben karlı memlekette
yaşayamam...
Karı ve soğuğu sevmiyorum...
Yılda bir iki defa görmek yetiyor da artıyor bile, dedi..
...
Bir genç kız;
-Bak ellerim mosmor oldu...
Buna karşın karı sevdim…
Çok heyecan verici,
Çok sevindirici bir olay...
Keşke çocukluğumdan beri buraya gelip karlarla oynasaydım;
ya da karlı bir memlekette yaşasaydım, dedi...
...
Karların üzerinde koşanlar kar topu oynayanlar, birbirlerini
karların üstünde kovalayıp yuvarlanan çocuklar da yine karın ve kışın zevkini
çıkarıyordu...
...
Sonuç olarak;
Kar doğanın bir mucizesidir...
Kar başka bambaşka bir dünyadır...
Kar varsıllıktır,
Kar yaşamın kendisidir...
Eğer hala karla tanışmadıysanız; Şubat ve Mart ayı içinde
Toroslar’daki bu doğa mucizesi sizi bekliyor...
Bir daha mı geleceğiz dünyaya?
Lütfen kendinizi önemseyin,
Kendinize zaman ayırın,
Kendinizi şımartın...
Adana dan ;
Toros dağlarına 70 kilometre uzaklıktan bakıp;
Bembeyaz karlı dağlarını ömrü boyunca seyretmek çok güzel..
Ama o güzelliklerin bir de içine girip , gidip yaşadığınızda
her şeyin daha sihirli ve renkli olduğunu göreceksiniz...
Abdulkadir Kaçar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder