İNSAN SADECE ÖLÜME ALIŞAMAZ…
İnsan doğuştan başlayan; her şeye alışma yeteneği
sayesinde hayatta kalmayı başarır…
Çocukluğunda verilen yalancı emziğe alışır,
Açlığın ve tokluğun her türlüsüne,
Sonra çeşitli oyuncaklarına,
Kendine gülümseyenlere gülümsemeye,
Gerektiğinde ağlamaya, susmaya,
Bir yeri ağrıdığında vücudunda oluşan acılara
katlanmaya,
Ufak tefek mutluluklarla tanışır, onlara da alışır…
Belli yaşa gelince bu kez aşkla karşılaşır, onu
bünyesinde hisseder…
Karşılıksız aşkın verdiği acısına alışır…
Parayla tanışır, ama parasızlığa da alışır…
Ömür isimli serüveninde olumlu ve olumsuz binlerce
türlü duygunun tadına bakar…
Olumsuz olan karamsarlı, kötümserlik, hüzün, kaygı vs…
Hayatın önüne yığdığı sayısız sorunlarla savaşarak her
türlü acıya alışır…
Kötü şey mi alışması?
Her şeye katlanması?
İnsan isimli muhteşem varlık yaşadıklarıyla daima
deneyim kazanır…
Olayların örsünde, zamanın çekiciyle dövülerek şekil
alan insanda durulmaya, dinginleşmeye başlar ve bir süre sonra;
Sabırsızlık yerini sabra,
Cahillik bilgeliğe bırakır…
Tepkileri tepkisizliğe dönüşür…
Zamanla ret ettiklerini; sonraki zamanlarda normal
karşılayıp benimser…
Hatta sevmediği, nefret ettiği değerlerini bile
kolayca yaşama biçimi haline getirir…
Tüm bunları doğuştan sahip olduğu unutma yeteneği
sayesinde başarır…
Bu yeteneği sayesinde her türlü olumsuzluğun altından
kolayca kalkmaya alışır başarır…
Bu sayede öldürücü duyguların boyunduruğundan kolayca
kurtulur…
Hayatın önüne çıkarttığı her türlü duygunun boşluğuna
alışır…
Alışamadım dese de;
Kalp ve beyin her şeye çoktan alışmış olur…
Olaylara karşı ulaştığı bu bağışıklığı ömür boyu devam
eder…
İnsan her şeye, her koşulda zor ya da kolayca alışır;
Ama insan sadece ölüme alışamaz;
ÖLÜM GELDİĞİNDE ÇOKTAN GİTMİŞ OLUR…
Çünkü ölüm varken insan; insan yaşarken de ölüm yoktur,
nokta…
Abdulkadir Kaçar Adana 2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder